De mensheid heeft dringend nood aan hoop!

We kunnen ons gemakkelijk de droefheid voorstellen die het hart vervult van de vrouwen op weg naar het graf. Jezus, die zijn leven had gewijd aan het het goede en die, nog zo jong, nog zoveel goeds had kunnen blijven doen, zag zijn aardse leven abrupt eindigen op die Goede Vrijdag. Door de slechtheid van mensen werd Hij gedood aan een kruis en erna in een graf gelegd.

En toch was het niet alleen de pijn die deze vrouwen bij zonsopgang naar het graf dreef: het was ook de liefde, de diepe en trouwe liefde voor Jezus. Ondanks hun schaamte, ondanks hun opstand tegen zo'n onrechtvaardige dood, blijven ze aanwezig, trouw en moedig.

Hoeveel vrouwen vandaag, in Afrika, het Midden-Oosten, Europa, beleven niet diezelfde trouw? Huilend om een kind, een echtgenoot, een dierbare, onschuldig slachtoffer van geweld en haat. Hoe kunnen we niet denken aan het drama dat zich vandaag afspeelt in Gaza, het land waar Jezus geboren werd, leefde, is gestorven en verrezen? Al die zwaar gehavende kinderen, die bevolking die onder onmenselijke omstandigheden leeft, dat blinde geweld, die getraumatiseerde gijzelaars… dit alles doet ons uitroepen: stop nu eindelijk het lijden en de oorlog! 

Op paasmorgen ontdekken de vrouwen een leeg graf. Ze zijn eerst verbijsterd. Is Jezus nogmaals van hen weggenomen? Eerst tijdens zijn leven, en nu zelfs na zijn dood? Maar het lege graf nodigt ons uit tot iets helemaal anders: geloof, hoop en naastenliefde.

^{Lees verder onder de foto}

Er is niets vanzelfsprekends aan geloven in de verrezen Jezus. Het lege graf op zich be-wijst niets. Om te geloven moeten we ons herinneren wat Jezus zei toen hij zijn lijden en verrijzenis aankondigde. En we moeten ons ook openstellen voor de Schriften, zoals Jezus dat deed voor de leerlingen op de weg naar Emmaüs, door hen de verborgen bete-kenis van de gebeurtenissen uit te leggen.

Dat geloof, die ontmoeting met de levende Christus, beleven jullie nu, catechumenen, die vannacht gedoopt worden. En als de Heer is gekomen om jullie tot in het diepst van jullie wezen te raken, dan heeft hij ook getuigen van de Verrijzenis op jullie weg ge-plaatst; zoals de vrouwen aan de zijde van de apostelen. En het is door het Woord van God dat jullie geloof is kunnen geboren worden, is kunnen groeien en bloeien.

Maar de vrouwen in het Evangelie zijn niet enkel gelovigen: ze worden boodschappers van hoop. Door te verkondigen dat Christus is verrezen, openen ze een nieuw pad, een weg van hoop. Ze getuigen dat armoede, het kwaad en zelfs de dood niet het laatste woord hebben. Door de verrijzenis van Jezus heeft God onze Vader een nieuwe horizon geopend voor de mensheid. En die horizon is vandaag meer dan ooit zo nodig voor onze wereld: in Oekraïne, in Oost-Congo, in het Heilig Land… de mensheid snakt naar hoop!

^{Lees verder onder de foto}

Tegelijk is de christelijke hoop geen excuus om de armen gelaten te kruisen, wachtend op betere tijden. Integendeel, de hoop drijft ons tot concrete inzet, tot liefde, tot het bouwen aan gerechtigheid en vrede. 

De hoop, geworteld in het geloof en in de verrijzenis, wordt een kracht voor vandaag. Ze blaast nieuwe energie in onze liefde en onze naastenliefde.

Voor jullie, dierbare catechumenen, luidt dit doopsel een nieuw begin in, een nieuwe geboorte. Jullie vertrekken van het lege graf als dragers van geloof, hoop en naastenliefde. En dat is ook de weg en de vreugde die wij met jullie delen: de vreugde van de Verrezene, die opwelt in het hart van deze paasnacht.

+Luc Terlinden
Aartsbisschop van Mechelen-Brussel

(Herbekijk de bijdrage van Bruzz over de paaswake in de kathedraal van Brussel: klik hier)