Kerk op nieuwe wegen met Bavodag en catechumenaat

Bijna 3.000 vormelingen, meer dan 500 catechisten en begeleiders, 196 vrijwilligers.

De BAVODAG-editie van 2017 op zaterdag 4 maart was weer een voltreffer. Miezerig weer of niet, alle gezichten stonden op zon en vertoonden een big smile.

Het viel de aanwezige journalisten van de regionale televisie en van de dagbladen op: wat een vreugde straalt dit evenement uit!

Ja, het is de vreugde van het geloof dat ontdekt wordt.    

Wat mij op die dag het meeste deugd deed en beroerde:

• de zeer grote groep jonge vrijwilligers die enthousiast meedeed en de kinderen begeleidde en animeerde;
• het authentieke getuigenis van de jongeren vanuit de JOKRI-groepen over hun geloof;
• de aanwezigheid van een aantal jongeren met een beperking die samen met hun begeleiders en een catechesegroep de dag meemaakten. Pastor Jef Goethals getuigt:

Dat onze kinderen deze dag zo intens mogen beleven met hun leeftijdsgenoten en dat we zelfs een VIP-behandeling krijgen, ontroert me enorm! Zo krijgt de inclusie-gedachte concreet vorm.

Nieuwkomers in het geloof

En de dag nadien was het de eerste zondag van de vasten en dat betekent dat in de Sint-Baafskathedraal de volwassen catechumenen en vormselkandidaten zich presenteren bij de bisschop. Hun 'uitverkiezing' en 'naamopgave' betekent de start van een intense periode van voorbereiding op hun doopsel en vormsel in de paaswake. Ook hier merkte de ingehuurde fotograaf op: "Wat een lachende gezichten allemaal!"

Met 18 zijn ze, de doopleerlingen. De groep is heel divers en wat nieuw is: ze komen van overal. In verschillende nieuwe parochies zijn groepen ontstaan van christenen die hen begeleiden en met hen mee op weg gaan naar Pasen. 

• Lees hier het artikel uit Kerkplein van februari met concrete getuigenissen: De gemeenschap is de eerste catecheet. Begeleiding van volwassenen die om het doopsel vragen.  
• Bekijk hier de fotoreportage

Toekomst?

Afkalving en krimp, dat zijn de begrijpelijke mediawoorden als het over de kerk gaat. Maar soms kan het ook anders. Journalisten merken dat eerlijk op.

En zou het kunnen dat we ook in de kerkelijke structuren de heilloze discussies over binnen- of buitenkerkelijk, over gericht op de zinzoeker of op de reeds overtuigden beter stoppen en zoeken naar een nieuwe en onvermoede toekomst die zich nu reeds aandient? 

Zelfzeker of zegezeker, voel ik me absoluut niet als het over die toekomst gaat... Maar het eerste weekend in de vastentijd bezorgde me, naast stramme spieren van het vele sleurwerk, ook nieuwe energie en stemde me hoopvol!