Kruisweg in het Colosseum in Rome: ‘Gods economie begrijpen’

De plechtigheid werd door kardinaal Baldassare Reina, vicaris voor het bisdom Rome, namens paus Franciscus voorgezeten. 

In de meditaties legt de paus uit dat, geconfronteerd met onmenselijke economieën gebaseerd op berekening en algoritmen, koude logica en onverzoenlijke belangen, de enige koerswijziging erin bestaat zich tot de Verlosser te wenden. Paus Franciscus nodigt ons uit om los te breken van onze eigen plannen en ‘Gods economie’ te begrijpen en om het pad van Jezus te volgen. De goddelijke economie (Statie VII)  is anders dan de huidige economieën. Voor de mensheid heeft Christus het kruis aanvaard. Wij ontlopen daarentegen verantwoordelijkheid. Wat ons werkelijk belast, zijn egoïsme en onverschilligheid.

Het gebed van mensen op de vlucht

In zijn inleiding tot de veertien staties schrijft Franciscus dat de kruiswegstaties het gebed van mensen onderweg zijn. De kruisweg verstoort onze gebruikelijke routine. Jezus' doodvonnis zet aan tot reflectie. ‘Vaak negeren we het appel van de Kruisweg. Christus, stil aanwezig voor ons in elke zuster en broeder die blootstaat aan oordeel en vooroordeel, daagt ons uit – maar duizend redenen (religieuze argumenten, juridische spitsvondigheden en het zogenaamde gezonde verstand) slepen ons naar de kant van Herodes, de priesters, Pilatus en de menigte.’

Vallen en opstaan

Bij de derde statie valt Jezus voor de eerste keer en leert hij ons dat ‘de weg van het kruis’ dicht bij de aarde wordt gevolgd: de machtigen verlangen naar de hemel. Jezus was niet bang om te struikelen. Wij verbergen echter vaak onze valpartijen en verwerpen het pad dat Christus koos. Simon van Cyrene (Statie V), die terugkwam van de akkers, legden ze het kruis op, wat illustreert hoe we God onverwachts kunnen tegenkomen. Hoewel Simon niet om het kruis vroeg, droeg hij het. Christus’ juk is zacht en zijn last is licht, en Hij betrekt ons graag bij zijn werk ‘dat de aarde omploegt, zodat er opnieuw gezaaid kan worden’. Zonder God is arbeid tevergeefs. ‘Op de weg van het kruis verrijst het nieuwe Jeruzalem.’

Vrouwen langs de weg naar Golgotha

Staties IV, VI en VIII belichten vrouwen: Maria, Veronica en de dochters van Jeruzalem. Maria's leerling-zijn is geen offer, maar een voortdurende ontdekking. Zij, de eerste leerling, laat zien dat in God woorden daden zijn en beloften werkelijkheid. Veronica's sluier draagt ​​Christus' gezicht – het bewijs van zijn besluit om ons lief te hebben tot de laatste ademtocht, en zelfs daarna, want liefde is zo sterk als de dood. En de dochters van Jeruzalem, bewogen tot tranen, worden aangespoord om te huilen om zichzelf en hun kinderen, om ons gewonde samenleven, onze gebroken wereld vraagt ​​om tranen die oprecht zijn en niet slechts oppervlakkig. Met het thema hoop eindigt de paus de kruiswegmeditatie. 'Jezus is onder degenen die hopen.' (EDS)