Gezinspelgrimstocht #2 - Wie is mijn broer, zus en naaste?

Om 9u30 verzamelden 63 enthousiaste pelgrims op de parking aan het klooster van Wittem. Daar waren heel wat vertrouwde gezichten bij, maar ook een aantal nieuwe nieuwsgierige gezichten. Na een korte kennismaking zetten we koers naar onze slaapplaats in Noorbeek. 

Na de eerste beklimming van de dag was het tijd voor het startmoment en een eerste opstapje. Dit jaar werken we rond het thema “Allemaal broers en zussen”. Onze eerste dag stond in het teken: Wie is mijn broer? Wie is mijn zus? Wie is mijn naaste? Franciscus van Assisi schreef daar een mooi lied over. Hij benoemt in zijn Zonnelied verschillende elementen uit de schepping als onze broers en zussen. Zo is er broeder zon en zuster maan. We dachten al even na welke elementen uit het lied we op onze tocht zullen tegenkomen. De zon zal zeker van de partij zijn, maar misschien ook regen en een donderwolkje?

We voorzien ook elke dag een checklist: een denkvraag en een doe-opdracht in het thema van de dag. Hoe kunnen we zorg dragen voor onze schepping? En hoe kunnen ons laten raken door een mens in nood? Welke vriend of vriendin die we uit het oog verloren hebben, kunnen we een kaartje of een berichtje sturen?

De middagpauze brachten we door in een gezellige boomgaard. Hier gebeurde zowaar een wonderbare broodvermenigvuldiging. Een van de tochtgenoten vergat het lunchpakket in de auto, maar kon door de hulp van de medestappers toch genieten van een heerlijke lunch.

In de namiddag stapten we opnieuw heuvel op en heuvel af. Het opstapje in de namiddag stond in teken van onze naaste. Niet alleen in de schepping vinden we broers en zussen. Ook alle mensen en kinderen op onze tocht zijn onze broers en zussen. We zullen elkaar de komende dagen onderweg zeker beter leren kennen. En dat een ontmoeting je leven kan veranderen hoorden we in het verhaal van de Barmhartige Samaritaan. Daarna kreeg iedereen een pleister mee voor onderweg. Die pleister herinnert ons aan de zorg en aandacht voor onze naaste. Je kan de pleister op een wonde kleven, maar ook een goed gesprek of iemand helpen met een moeilijke taak kan een pleister zijn. Voor sommigen onder ons kwam die pleister al goed van pas voor de eerste blaren. 

Rond half vier kwamen we aan in Ulvend en werden we welkom geheten met een drankje en een lekker stuk broodpudding. Terwijl de volwassenen de auto's met bagage gingen oppikken in Wittem, leefden de kinderen zich uit in de speeltuin. De vermoeide benen waren meteen vergeten!

Net voor het avondeten vierden we samen de eucharistie op het grasplein onder een boom. We luisteren opnieuw naar het verhaal van de Barmhartige Samaritaan. Priester Bart leerde ons in zijn woordje onder andere dat de ander een broer of zus van ons wordt als we voor elkaar zorgen. En dat zorgen kan op verschillende manieren. Een mooie boodschap aan het begin van onze tocht. We zongen ons tochtlied 'Hé doe maar mee' ook uit volle borst.

Na de tomatensoep, spaghetti en watermeloen was het voor de kinderen tijd om hun bed op te zoeken. Voor de volwassenen was het heerlijk toeven op het terras met een drankje.