“Een grote sfeer van verbondenheid”

Serge Casier, stafmedewerker voor het vicariaat diaconie en caritas in het bisdom Hasselt, mocht vorige week op uitnodiging van Sant’ Egidio op audiëntie bij paus Franciscus. En dat deed hij niet alleen. Naast zijn vrouw Sabine was hij in het gezelschap van Nenos. Nenos landde dag op dag vijf jaar eerder, samen met zijn vrouw Dilama en dochter Mariam, als vluchteling op Zaventem. Via het project van de humanitaire corridors – waarbij vrijwilligers en organisaties ter plaatse in conflictgebieden bijzonder kwetsbare mensen identificeren en zorgen voor een veilige en legale doorgang naar gemeenschappen die bereid zijn hen op te nemen - vonden zij een warme thuis in Borgloon.

Nenos en Dilama zijn stilaan familie van ons geworden, vertelt Serge. Maandenlang leef je elke dag intens met elkaar samen. En ook zij moesten ons ten diepste vertrouwen, voor alle aspecten in hun leven. Ze kenden immers de taal nog niet, en vonden alleen hun weg niet in de administratieve verplichtingen.

Begeleider zijn voor een vluchtelingengezin is niet eenvoudig, het kost veel tijd en energie, maar je haalt er beslist nog meer liefde uit.

Zo is onze oudste dochter nu ook de doopmeter van hun jongste kind.

Een gevoel dat Serge herkende bij de zevenduizend andere aanwezigen tijdens de groepsaudiëntie met paus Franciscus op 18 maart. Alle vluchtelingen die door deze humanitaire corridors een nieuw leven zijn kunnen beginnen werden samen met hun begeleiders uitgenodigd. Er was een grote sfeer van verbondenheid, je voelde werkelijk dat iedereen daar vanuit dezelfde ingesteldheid was, ongeacht geloofsovertuiging. Het deed dan ook deugd om de opgedane ervaringen met elkaar te kunnen delen, de fricties maar meer nog de mooie momenten. Ook de paus had een sterk boodschap, voor ons maar evenzeer voor de buitenwereld:

op deze wijze zijn we als Kerk een symbool dat anderen kan aanzetten om na te denken, en om te beseffen dat het ook anders kan.