Bisschop van Gent in de Paaswake: "Wij zingen een lied van hoop"

Zusters en broeders, 

Buiten is het nu donker. Het is nacht. En ook in veel harten is het duister. Maar onze kathedraal en onze kerken zijn vol licht. Niet alleen licht van kaarsen en lampen, maar ook een inwendig licht in ons, die Jezus’ verrijzenis vieren. Het licht dat ons in het doopsel gegeven is en dat ons deelgenoten maakt van Jezus’ verrijzenis. 

Jezus’ opstanding uit de dood is het wonderbaarlijk geheim dat we dragen als de kostbaarste schat van ons geloof.

We leven ervan en dragen het uit zodat Jezus’ licht over iedereen mag stralen. Dan ontwaakt de wereld uit de nacht.

(lees verder onder de foto)

Maar toegegeven, soms is ons hart leeg en kil als een graf, dichtgeknepen van angst. En nu komt een jonge man in wit gewaad vertellen dat onze vrees ongegrond is. “Weest niet bevreesd! Gij zoekt Jezus van Nazareth, die gekruisigd is; Hij is verrezen, Hij is hier niet." (Marcus 16,6). Deze woorden bezielen al meer dan tweeduizend jaar de geloofsgemeenschap. Ze dagen steeds opnieuw uit en zetten mensen op weg. Jezus zoeken is een goede zaak. Maar Jezus alleen zoeken als een historische figuur is nog niet Hem vinden als de Verrezene. Er is zoveel dat de verrijzenis tegenspreekt. Sommigen beroepen zich op de wetenschap. Belangrijker nog zijn dood en onrecht, vooral als die onschuldigen treft. Het geloof in God en de verrijzenis is voor velen in onze hedendaagse cultuur een moeilijke confrontatie. Ze moeten hun denkschema aanpassen, anders gaan voelen. Dat was al zo voor de vrouwen aan het graf. Ze waren ontsteld. Niet alleen door het lege graf, maar blijkbaar nog meer door de man in het wit en zijn boodschap.

We vieren dus niet alleen Jezus’ verrijzenis, maar ook onze grote stap naar het geloof in de verrijzenis. “Hij is verrezen” is de kern van de christelijke boodschap. Het is goed van het ieder jaar opnieuw te horen en telkens vijftig dagen lang tot Pinksteren. Het gaat niet alleen om Jezus. Zijn verrijzenis luidt de onze in. Er is blijkbaar meer ruimte dan onze aardse ruimte en een andere tijd dan onze aardse tijd. We leven omringd en beschermd door een tijd en een ruimte die we niet kunnen zien, horen en betasten. Ze zijn van een andere orde. En toch bepalen ze onze beleving van onze binnenwereldse tijd en ruimte. Er komt een dieptedimensie bij. Hoe moeilijk onze wereld ook is, we kunnen erin leven met in ons hart het licht van de verrijzenis. Ieder mensenleven blijft getekend door lijden, pijn en dood. Maar in ons hart dragen we de kracht van Christus’ overwinning.

We zingen een lied van hoop. Soms luid en uitbundig. Soms zacht neuriënd om mensen die lijden niet te kwetsen.

Een nieuw leven bezielt al wat we doen en zeggen. We zijn er niet anders door… en toch veranderd. We zijn niet nieuw… en toch vernieuwd. Zonder ziel is een lichaam een kadaver. Ons geloof geeft ziel aan ons leven. 

Dopelingen

(lees verder onder de foto)
 

De catechumenen die ik zal dopen kunnen dit vannacht op een bijzondere manier ervaren. Hun doopsel is een moment van met Christus sterven en opstaan. Ik kan best Paulus’ woorden aan de Romeinen herhalen: “Weet u niet dat wij die gedoopt zijn in Christus Jezus, gedoopt zijn in zijn dood? We zijn door de doop in zijn dood met Hem begraven om, zoals Christus door de macht van de Vader uit de dood is opgewekt, een nieuw leven te leiden.” (Rom 6, 3-4). Gedoopt worden is herboren worden. Het is – zoals Jezus zegt aan Nikodemus – opnieuw geboren worden in water en in Geest (Joh 3, 2-8). Door het doopsel worden we in de Kerk opgenomen om voortaan te leven in navolging van Jezus. We doen het met veel anderen, die voor ons broeders en zusters zijn, zonder onderscheid van ras of geslacht. 

Voor onze dopelingen is deze paasnacht een nieuw begin. Ja, we zijn dankbaar voor de stap die onze catechumenen zetten. We hebben ze gedragen in ons gebed. We hebben ze voorbereid, ingeleid. We danken God dat Hij gewerkt heeft in hun leven en dat zij voor ons een aansporing zijn om ons geloof op een authentiekere manier te beleven.

Hoe meer we leven als verrezenen, hoe meer we meewerken aan de komst van Gods Rijk.

Zusters en broeders,

We laten ons vannacht als het ware met de dopelingen onderdompelen in het water. Ik weet wel dat ons doopselritus in zijn hedendaagse vorm tot een minimum herleid is. In plaats van een volledige onderdompeling in een rivier met vloeiend water moeten we ons tevreden stellen met enkele druppels water. Toch blijft het een indrukwekkende gebeurtenis: driemaal ondergedompeld worden om op te stijgen en voortaan te leven in de naam van de Vader, de Zoon en de heilige Geest. Oude kleren afleggen om bekleed te worden met een wit gewaad, teken van verrijzenis.

Niet meer buiten de kerk moeten staan, maar volledig opgenomen worden in de christelijke gemeenschap om van daaruit de wereld te dienen, die wereld die nog zo moet gered worden. 

(lees verder onder de foto)

Beste vrienden, moge ons leven steeds belicht worden met het licht van Christus. Moge de vernieuwing van onze doopgeloften ons helpen om te leven in navolging van Jezus. Laat ons onze nieuwe gedoopten omringen in broederlijke liefde.

“Christus is verrezen. Hij is waarlijk verrezen. Alleluja!” 

Klik hier om een fotoalbum te bekijken of klik op de foto hieronder (foto's: Frank Bahnmüller)