Hij brengt Licht in de wereld

Nu we naar Kerstmis toegaan worden we eraan herinnerd dat Christus het licht van de wereld is. In de nacht dat Hij geboren werd, verscheen er een ster aan de hemel om de weg te tonen aan de wijzen. Sinds die dag weten we dat ook wij geboren zijn voor het licht, dat ook onze weg verlicht wordt.

We zijn zo gewend om in het licht te leven, dat we moeilijk aarden in het donker. Duisternis maakt ons onrustig, gesloten en bang. Licht doet ons opleven. We worden er vrolijk van. Licht maakt het mogelijk te doen wat van ons verwacht wordt, te gaan waar we naartoe willen. We moeten dan wel het licht naar buiten richten zodat het ons de weg kan tonen. Wie naar het licht kijkt, wordt verblind. Wie het op zichzelf richt, dooft het uit. Wie veilig op stap wil gaan, zal niet zichzelf maar wel het pad moeten verlichten.

Zo moet ook onze levenshouding zijn.

Het komt er niet op aan onszelf in het licht te stellen, maar wel naar buiten te treden en de weg te zoeken naar de mensen die van ons licht verwachten.

Wie in het bezit is van een lichtbron, kan mensen uit de duisternis halen, letterlijk of figuurlijk. Zo moeten we niet alleen in de lichtstralen van Christus, het licht van de wereld, gaan staan. Hij vraagt dat we Hem aanbieden aan anderen, in het bijzonder aan mensen die met moeite een lichtstraal erkennen in hun leven.

Met zachtheid

Mensen kunnen het licht laten spelen en zo vreugde brengen in het leven. Denk aan de kleurenschakering die een glasraam in de zon doorgeeft, denk aan de spleet in een muur of een deur, Leonard Cohen zingt: ‘There is a crack in everything, that’s how the light gets in’. Dikwijls zal het zo zijn dat we een opening moeten maken om met zachtheid het licht binnen te laten bij mensen, zonder ze plots te verblinden. Ook wijzelf moeten leren vertrouwen in het licht dat ons door anderen geschonken wordt, en niet - zoals in de tijd van Jezus - het licht te weigeren. Om beslissingen te nemen en te onderscheiden welke de beste weg is, is er licht nodig. Zo kunnen we zien welke de reële situatie is en wat we met onze beslissing wensen te bereiken. Zo wordt het mogelijk op een serene maar tevens duidelijk manier te reageren op gebeurtenissen en zorgen in de samenleving en in de Kerk. Indien we het licht ten volle aanvaarden, brengt het vreugde. Het verbindt ons met de broeders en zusters. We aanvaarden elkaar zoals we zijn en kunnen elkaars gebreken met de nodige humor verwerken.

We kijken uit naar het licht van Kerstmis, dat ‘het licht in ons mag blijven branden, dat het laaiend vuur in ons niet dove’ (cf. Zingt Jubilate, 818).

+ Luc Van Looy

Brief verschenen in het decembernummer van Kerkplein (2018).