Dinsdagavond 10 juni sloten we onze tocht van het Bijbels Leerhuis af met 170 deelnemers in het hoogkoor van de Sint-Baafskathedraal. "Een bijzonder geslaagde editie ," klonk het. In september vormden zich vijfentwintig groepjes in het gehele bisdom. Meer dan driehonderd deelnemers bogen zich zeven maanden lang over de vrijwel onbekende teksten van de 'kleine profeten'.

De bijeenkomst in de lokale groepen was elke avond op dezelfde manier opgebouwd. We verdiepten ons in een tekst van één van de kleine profeten door lezing, overweging en gebed. Het bleef niet bij tekstverkenning alleen, want deze oude woorden klinken ook vooronze tijd en voor onze oren.

Dieter Van Belle maakte de eerste brug naar de tijd van vandaag met een stevige impuls. 

In het kort: na een verwachtingsvolle stilte van vier eeuwen zonder officiële profeten, kwam Johannes de Doper als een profeet. Hij wees naar Jezus die meer dan een profeet blijkt te zijn. Het Woord door de profeten gesproken heeft het vlees aangenomen in Jezus. Hij volbrengt wat de profeten hebben aangekondigd. En vanaf de eerste verkondigers blijkt ook dat de profetische zending van Christus via de gave van de Geest wordt opgenomen door alle gedoopten.  Heel de gemeenschap van de Kerk deelt in de profetische opdracht. 

"Delen in Christus’ profetische zending betekent niet per se dat we individuele en buitengewone daden moeten stellen. De prioriteiten die we leggen in de parochie, in de zorginstelling, de school, thuis of elders, omwille van ons ‘van Christus zijn’, ook die spreken, ook die bevragen en nodigen uit. Niet vanzelf natuurlijk. En in die zin blijven de Bijbelse profeten onze lastige maar noodzakelijke bondgenoten: zijn onze vieringen waarachtig? Krijgen ‘de wezen en weduwen’ van deze tijd werkelijk de aandacht die ze verdienen? Zijn we niet te bang om onze posities te verliezen? Durven we onze toekomst in Gods handen leggen?"

Lees de volledige impuls van Dieter Van Belle 

We luisterden vervolgens naar enkele fragmenten van deze oude profeten in dialoog met hedendaagse profetische stemmen van hoop. (Dietrich Bonhoeffer, Mariann Budde ...) Ze schudden ons als kerkgemeenschap wakker om Gods nabijheid en liefde te blijven herkennen en om te blijven opkomen voor rechtvaardigheid. We dompelden ons vervolgens meditatief onder in de ervaring  van de profeet Jona in de buik van de vis door een stuk uit het machtige orgelwerk van Messiaen Les corps glorieux, gebracht door organist Nicolaas De Troyer.
 

Tot slot vertelden enkele deelnemers over een vers dat hen bijzonder had getroffen: 

“In de tijd waarin we ons nu bevinden is Habakuk een belangrijke stem van hoop die helemaal past in het kader van het Jubeljaar,” zei Mieke.
"Voor mij bleven de woorden van Habakuk hangen:
Al zal de vijgenboom niet bloeien, al zal de wijnstok niets voortbrengen,
al zal de oogst van de olijfboom tegenvallen, al zal er geen koren op de akkers staan,
al zal er geen schaap meer in de kooien zijn en geen rund meer binnen de omheining –
toch zal ik juichen voor de HEER,
jubelen voor de God die mij redt.
God, de HEER, is mijn kracht,
Hij maakt mijn voeten snel als hinden,
Hij laat mij over toppen van bergen gaan.” (Habakuk 3, 17-19)

Zowel Andries als Mateusz waren getroffen door Hosea 2, 16:
“Daarom zal Ik haar meelokken naar de woestijn en dan tot haar hart spreken”.
“De woestijn is de plek die ons naar de essentie brengt”, zei Mateusz.
Andries stond dan weer stil bij het feit dat God ons meelokt door zijn woord van liefde tot vrije mensen maakt.