Een remedie tegen winterblues

Opstaan als het nog donker is. Slecht nieuws op de radio. Schrapen aan een ijslaag op je voorruit. Koude vingers. Drie lagen kleren moeten aantrekken voordat je naar buiten kunt en jezelf een robot voelen. De laatste kerstversiering zien verdwijnen en nog geen vleugje lente bespeuren.

Januari lijkt al maanden bezig en strekt zich als een eindeloze toendra voor je uit.

En dan komt februari nog, met nog meer van hetzelfde. Je zou van minder zin krijgen in een lange winterslaap!

Hoog tijd voor een warm en opbeurend Bijbelverhaal.

Misschien het verhaal van hoe Jezus op sabbat een man met een verschrompelde hand geneest (Marcus 3). Een verhaal dat leven in de synagoge brengt. Niks geen dooie boel, zegt Jezus, en al zeker niet op sabbat.

Goed doen en leven brengen kan altijd. Hoe meer, hoe liever.

Om het even waar en wanneer. Als we elkaar maar de hand reiken. We kunnen er ons verschrompelde hart aan warmen.

Het verhaal schudt ons wakker uit onze winterslaap. Er is nog veel te doen. Ook als het koud en treurig is buiten. Met veel geduld kunnen we elkaar genezen en weer hoop laten groeien in ons binnenste.

Want ooit wordt het lente. Het is al begonnen, ook al zie je het niet.