Advent is lief zijn voor stekels

Sommige planten hebben doornen, zogenaamd om zich tegen hongerige dieren te beschermen. Doornen houden iedereen op afstand. Ook de nietsvermoedende wandelaar die in een braamtak blijft haken of het kind dat zijn vingers sluit om de stengel van een roos.

Doornen zijn meestal een pijnlijke verrassing. Een getrokken mes als je een omhelzing verwacht.

Planten met stekels en doornen zijn van nature wantrouwig. 

Ze wapenen zich alvast voor wat misschien helemaal niet komt. Ze dragen soms prachtige bloemen en schitterende vruchten, maar verdragen niemand dichtbij.

Kamerplanten met doornen zet je niet vlak bij je zithoek, maar veilig hoog en droog op de vensterbank of een kast. Ze zijn mooi om naar te kijken, maar aaibaar zijn ze niet. Ze scheppen letterlijk afstand.

Ook mensen hebben af en toe doornen en stekels. 

Een scherpe opmerking. Een schampere blik. Een geprikkelde reactie. Een snijdende spotlach. Ook wij laten soms niemand dichtbij komen. Er zijn vele manieren om anderen af te weren en op afstand te houden.

Bijna altijd heeft het met oude pijn te maken. Mensen zetten hun stekels op om niet nogmaals gekwetst te worden en juist daardoor lopen ze vaak nieuwe kwetsuren op. Want doornen en stekels zijn een gammel pantser. Veel warmte krijg je er niet van. Mensen met doornen blijven op hun honger zitten. Ze snakken naar een knuffel maar maken die vaak zelf onmogelijk.

In de winter zijn stekels en doornen extra zichtbaar. Veel bladeren zijn weg. Alleen de stengels blijven, met daarop ontluisterend duidelijk de doornen. In de winter kun je er echt niet naast kijken. Zonder de verhulling van blaadjes en bloemen vallen ze niet meer te verbergen. Doornstruiken worden elke winter ontmaskerd.

Ook voor mensen met stekels zijn de donkere dagen extra moeilijk. 

Verdriet dat al wat was weggeëbd, komt opnieuw bovendrijven. Het doet pijn en wie pijn heeft, verdedigt zich vaak door lelijk uit te halen.

Alleen wie hen benadert met dikke, warme handschoenen slaagt erin hen te omarmen. Misschien worden de doornen zo minder scherp en vallen ze uiteindelijk af. Nu de winter bijna op zijn donkerst is, hebben we warme mensen nodig om onze stekels en doornen onschadelijk te maken.

Pas als we tegen elkaar kunnen leunen, zien we met onze ogen dicht de nieuwe blaadjes en bloemen in het verschiet. Want Kerstmis komt als het donker is en helpt ons dromen van het licht.