Afscheid

”Dit is mijn allerlaatste Standpunt voor Kerk & leven. De raad van bestuur van uitgeverij Halewijn en de bisschoppen van België hebben beslist de redacties van dit weekblad en van de website Kerknet samen te voegen. In dat nieuwe plaatje zagen ze voor mij geen plaats. Het moment is dus gekomen van u afscheid te nemen.
Als christen wil ik zonder boosheid, bitterheid of rancune in het leven staan. Dat zal ik ook nu doen. Ik kijk dankbaar terug op bijna acht jaar hoofdredacteurschap van het mooiste weekblad van Vlaanderen.
In dit laatste nummer van 2022 blikken we terug op de verschilmakers van het voorbije jaar. Wie betekende iets bijzonder voor de samenleving, voor de Kerk, voor haar of zijn medemensen? De wereld loopt vol bijzondere mensen. Mensen die zich belangeloos en met een groot hart inzetten voor elkaar. We maakten een selectie en die is per definitie onvolledig.
In ons Dossier richten we de schijnwerpers op zes mensen die een verschil maakten in de wereldkerk. Daar zitten bekende namen tussen, maar net zo goed nobele onbekenden die het nochtans verdienen dat de wereld hen aan het werk ziet. Georg Bätzing, de voorzitter van de bisschoppenconferentie van Duitsland, werd het gezicht van een Kerk die roept om ingrijpende verandering. Of hem dat lukt, is onzeker. Nathalie Becquart belichaamt die verandering op een heel andere manier. Zij werd eerste vrouw met stemrecht in de bisschoppensynode.
De andere namen in ons Dossier moet u niet in hoge kerkelijke regionen zoeken. Zij werken in stilte aan de basis, ten dienste van de mensheid. Zuster en arts Jeanne-Cécile Nyamungu ijvert in het oosten van Congo voor gezondheid, gerechtigheid en vrede. Susana Lopez strijdt in Guatemala tegen ongelijkheid en voor een eerlijke landbouw. Amanda Gorman, die zich in 2021 liet opmerken [node:field_streamers:0] bij de in- auguratie van de Amerikaanse president Joe Biden, groeide verder uit tot een gezicht van de Black Catholics. Tot slot is er de Filipijnse bisschop Jose Colin Bagaforo, die ook voorzitter is van de nationale Caritasafdeling en in de parochies op zoek gaat naar goed bestuur. Deze mensen laten stuk voor stuk zien dat een christelijk engagement ook in dit tijdperk relevant en toonaangevend blijft.
Geldt dat ook bij ons? Kan de Kerk in ons land nog iets betekenen? We vroegen het Pieter Vandecasteele, zelf geëngageerd christen en verantwoordelijke bij de filantropische organisatie Porticus. Hij antwoordt zonder aarzeling ‘ja’ en argumenteert helder waarom (zie het opiniestuk op bladzijde 6). Hij deelt de overtuiging van paus Franciscus dat „authentiek geloof een diep verlangen naar ‘verschil’ koestert”. Op uw bisdompagina (bladzijde 13) ontdekt u wie dat verschil naar ons aanvoelen belichaamde in zijn of haar bisdom.
Kon ook ik de voorbije acht jaar een verschil maken, als hoofd- redacteur van dit blad? Die vraag kan en mag ik niet zelf beantwoorden. Dat komt u toe, als lezer. Ik probeerde week na week de brug te bouwen tussen ons geloof en de wereld om ons heen. De prachtige waarde van de ‘hoop’ was daarbij mijn kompas. Die hoop neem ik verder mee op mijn tocht.
Ik dank iedereen met wie ik dit prachtige parcours mocht afleggen. In de allereerste plaats de duizenden vrijwilligers die instaan voor de lokale bladzijden van Kerk & leven. Zij zijn mijn ultieme verschil- makers. Ook mijn schitterende nationale en diocesane redactieploeg zal ik koesteren voor de rest van mijn leven.
Ik hou van dit blad, het warmste en meest positieve van het land. Ik hou van mijn redacteurs, mijn dreamteam. En bovenal, beste lezer, hou ik van u. Het ga u allen goed. ”

Reageren op dit artikel? Dat kan op www.kerkenleven.be