Blijf in uw cel - tips van kluizenaar Benoît Standaert (6)

Alleen en toch niet eenzaam. Lukt dat een beetje? Wees onbekommerd – wat zal ik eten, wat zal ik aantrekken als kledij… In de grootste onverschilligheid omtrent die zovele primaire zorgen, ontstaat een verruiming die het geheel omarmt. ‘Voortaan zijn uw zaken, mijn  zaken en mijn zaken de uwe’, liet de Heer horen aan de heilige Teresa van Avila. Dat werd een kentering in haar leven.

Mijn zaken zijn in Zijn handen! Maar Zijn zaken zijn voortaan de mijne!

Wat zijn de zaken van de Heer? Je noemt ze zelf in elk Onzevader: Uw Naam worde geheiligd, uw Rijk kome, uw Wil geschiede… In een contemplatieve aandacht schouwen we het geheel: heel de aarde en heel de hemel! In de Chinese visie op de werkelijkheid lees je vaker: ‘De aarde draagt alles. De hemel overkoepelt alles. Maar de Tao draagt de aarde en overkoepelt de hemel!’ Er is een vorm van aandacht die de hemel en de aarde omvat, het kleinste en het verhevenste, de meiklokjes voor mijn raam en de reuzen van hoge eiken en beuken in het bos. 

Psalm 108

Deze morgen begonnen we de dag met enkele verzen uit psalm 108: ‘Mijn hart, God, weet zich weer gerust, zingen mag ik, tokkelen de snaren. Ja, dat is mijn glorie!’ We beginnen bij ons zelf, en bij de binnenkant ervan: stilte en rust en discreet tokkelen van enkele snaren. ‘Ontwaak, mijn citer, mijn harp, en het morgenrood zing ik wakker’. Ik speel en raak niet slechts de snaren aan maar breng het morgenrood dat mij omgeeft tot een gezamenlijk ontwaken. ‘U ter ere, Heer, doe ik klinken, mijn loflied onder de volken, alom in hun landen mijn harpzang’.

Wat een verruiming, wat een zin voor relatie en verantwoordelijkheid: ik ben alleen met mijn snarenspel en ik ontwikkel een aandacht die ‘onder de volken, alom in de landen’ iedereen betrekt. ‘Want hemelhoog is uw genade, tot de wolken toe reikt uw trouw!’ De psalmist staat zo in relatie met de levende God dat hij Gods attributen van liefde en trouw in alle breedte en verte aanschouwt en verheerlijkt! ‘Hemelhoog’! ‘Tot de wolken’! ‘Hoger, God dan de hemelen verhef U, laat uw glorie de aarde omvatten, opdat uw geliefde bevrijd zijn’… In vier, vijf verzen zijn we opgenomen in de breedste ruimte en in de innigste ervaring van geliefd te zijn en bevrijd! Psalmen kunnen dat! Ze zijn meer taoïstisch dan we aanvankelijk konden denken. Ze trekken ons mee, verder, hoger, dieper dan waar we aanvankelijk durven te gaan staan. 

Stilte

Laat ons de dag beginnen met een stilte die in ons het zelfbewustzijn wakker schudt. Aanvankelijk zijn we verward en rommelig van binnen, een baobab vol apen die van de ene tak naar de andere springen. Door wat te volharden in de stilte, verstommen die apen wel en kunnen we groeien naar het grote bewustzijn, het alomvattende van een goddelijk bewustzijn. De kluizenaar probeert in dat brede bewustzijn de rest van de dag te wandelen, zo maar.

Vrede!

Broeder Benoît