Brief aan mijn jongere ik ~ Mia Leijssen

In de reeks Brief aan mijn jongere ik kijken 9 grote persoonlijkheden terug op een moment in hun leven dat bepalend was voor de mens die ze geworden zijn. Wat droomde hun jongere ik? Welke inzichten zouden ze met hem of haar willen delen of waarvoor waarschuwen?

Mia Leijssen is psychotherapeut, doctor in de psychologie en emeritus hoogleraar aan de K.U. leuven. Ze schreef onder meer het boek Leven vanuit liefde, een pad naar existentieel welzijn (Lannoo, 2014).

Mijn lieve 30-jarige ik,

Als 70-jarige wil ik jou geen levenslessen spellen. Ik zet graag in het licht wat mij treft wanneer ik liefdevol naar je kijk in de context van die tijd.

O jee wat heb jij veel op je programma! Je wil een goede moeder zijn voor je twee jonge kinderen en je kiest voor werk waarin je passies vorm krijgen. In de tijdsgeest van open huwelijk en vrije seks moet je een pittige minnares zijn voor je echtgenoot en begeerlijk in de ogen van belangrijke mannen. Je kunt niet wachten om huis en tuin dat je dankzij je ouders kon kopen, om te toveren tot  een aards paradijs voor je gezin.

Houvast van religie ben je verloren tijdens je universitaire studies. 'God is dood', beweren filosofen, psychologen en wetenschappers. Je voelt je bevrijd van het patriarchale keurslijf. Je beseft nog niet dat andere normen je leven aansturen waarbij je evenzeer je ware zelf kwijt raakt. In je naaste omgeving ben je getuige van hoe het leven van beloftevolle mensen beheerst en vernietigd wordt door alcohol en drugs. De eindeloze miserie die dat meebrengt maakt je voorzichtig voor verleidingen die zich zo makkelijk aandienen. 

Dan is er die plotse wake-up call.

Het gezin van je schoonbroer wordt op terugweg van vakantie aangereden door een dronken spookrijder; je schoonzus en haar 7-jarige dochtertje overlijden ter plaatse; je schoonbroer belandt zwaar gewond met twee verweesde kinderen in het ziekenhuis. Op dat moment ben jij in Zweden voor een congres. De nacht van het ongeval droom jij dat er een moeder en haar kind verongelukken. Je bent in paniek en je vertelt die akelige droom aan je collega’s omdat iets in jou al weet dat dit geen gewone droom is. Daarna komt de telefoon met de melding van het tragische ongeval in je familie.

Het opent een nieuwe zoektocht naar wat er echt toe doet in een mensenleven. De confrontatie met de dood zorgt ervoor dat je liefde voor je kinderen en je dierbaren nog meer uitdrukking krijgt in je dagelijks handelen. Je begint je te verdiepen in transcendente ervaringen en ‘weten’ dat ruimer is dan rationele kennis. Wat een zegen dat je professioneel getraind bent om niet te oordelen!

Het onvoorwaardelijk beluisteren van wat zich aandient bij jezelf en anderen toont je een rijke ervaringswereld.

Je hebt het geluk dat je gekozen hebt voor een therapierichting die de wijsheid van het lichaam erkent. Zo heb je een stevige basis en de nodige tools om binnenin je zelf te verkennen wat er daar geraakt wordt en hoe de levensstroom in jou beweegt. Dankzij je openheid en gevoeligheid ontdek je hoe het Goddelijke of de Spirit zich toont in oneindig veel variaties. Je beseft dat jouw bezielde lichaam gevormd is uit dezelfde elementen als alles in de natuur. Op die manier beschik je over levende inspiratiebronnen voor je ontwikkeling en welzijn.

Je eigenzinnigheid en je moed om tegen de stroom in te varen, brengen je vaak in een eenzame positie.

Door je voortvarende transparante communicatie gebeurt het soms dat je anderen onbedoeld kwetst. Het is een moeilijke evenwichtsoefening om tegelijk autonoom en verbonden te zijn. Lijden is nog niet zo diep onder je huid gekropen dat mededogen met kwetsbare en afhankelijke mensen vanzelfsprekend is, maar je bent van nature zorgzaam voor alle leven, inclusief dieren en planten.

Je bent ook goed in van de nood een deugd maken. Je huwelijk is - zoals veel in het leven - ver van volmaakt, maar je vindt af en toe vrede en vreugde in het ‘halfvolle glas’ en je investeert in vriendschappen die bijzonder waardevol zijn.    

Op alle levensvlakken doe je ontzettend je best. Alsof je er niet gerust in bent dat het ‘goed genoeg’ is en je geliefd bent om wie jij bent.

Gelukkig blijf je verwonderd over het mysterie van leven en wat je toevalt. Je gelooft meer in ‘niet weten’ dan in eender welke ideologie. Op je zielspad ondervind je gaandeweg dat je in je hart over een betrouwbaar kompas beschikt en dat jij als een klein universum deel bent van een onvoorstelbaar universum.

Als 70-jarige kan ik bevestigen dat jouw waardevolle essentie zich altijd verder ontwikkelt in het vooruit dragende leven en dat je universele wijsheid op het spoor komt in het verdiepen van je lichamelijk gevoelde wijsheid. En het is echt waar dat er een tijd is voor alles.

Met verbonden groeten, Mia-Maria