Wat Christophe Busch, directeur Kazerne Dossin, hoopt voor 2017
In april 2016 werd Christophe Busch algemeen directeur van de Kazerne Dossin in Mechelen. Daarnaast is hij co-oprichter van de netwerkorganisatie Ufungu, een netwerk rond radicalisering en polarisering. Deelt hij het collectieve pessimisme over de staat van de wereld? Is ook hij bang van terreur?
In een interview met Tine Danckaers in Mo* blijkt Busch alvast geen pessimist, al is ook hij bezorgd om een aantal patronen, zoals de manier waarop massamedia gebruikt worden door IS om lone wolves op te roepen. Die bedreiging leidt dan weer tot de roep om sterke leiders. Daar wil Busch nuanceren: Dat kan zowel positief als negatief uitvallen.
Angela Merkel is een sterke leider in positieve zin. Christophe Busch
De deal die de Europese Unie met Turkije sloot om het probleem van vluchtelingen uit Syrië op te lossen, noemt Busch een regelrechte schande. We stoppen de morele verantwoordelijkheid van ons probleem in iemand anders handen en draaien dan onze rug. Intussen groeit zowel aan de linker- als aan de rechterzijde ongenoegen.
Het gevaar bestaat dat extreemrechts op een bepaald moment heel gewelddadig aan de oppervlakte komt. Christophe Busch
Stop met het voeden van polarisatie
We zien dat gevaar van extreemrechts (en -links) niet omdat we ons blindstaren op het religieus extremisme, voegt de radicaliseringsexpert eraan toe. Maar hij schuift ook het begin van een oplossing naar voren:
We zijn geneigd om met twee polen te gaan praten en dan te denken dat we een debat hebben. In het hoofddoekendebat staan we na al die jaren nog geen stap verder.
De essentie is om in het midden te gaan staan en om te voorkomen dat mensen onder druk worden gezet om te kiezen. Christophe Busch
We moeten dringend af van onze arrogantie dat we moreel superieur zijn. Tot 1989 stond homoseksualiteit in ons land opgetekend als een psychische stoornis. We hebben bruggenbouwers nodig, in het midden, in de verschillende gemeenschappen.
Constructieve journalistiek en zoektocht naar zin
Media zouden zich meer moeten toeleggen op constructieve journalistiek. Dat is nog iets anders dan positieve journalistiek die de problemen niet wil zien. Die zoektocht naar zingeving brengen we te weinig, vanuit de pretentie dat we de realiteit weerspiegelen. Dat is onzin: we scheppen realiteit en referentiekaders, inzichten.
Toch vindt Busch dat we moeten blijven beseffen hoe goed we het vandaag wel hebben. Zeker nu, met de globalisering van informatie en de beeldcultuur wijkt onze perceptie af van de realiteit. Als er in Jallalabad een bom ontploft, hebben we die tien keer zien ontploffen. Dat vertekent onze beeldvorming.