Van der Vorst: 'Mijn ambitie is van waarde te zijn voor de kerk'
Ook op je 49ste kun je examenstress hebben, vertrouwde Patrick Van der Vorst afgelopen week toe aan de lezers van Humo. Inmiddels is dit bekende gezicht van Stukken van Mensen (Play4) bezig aan het tweede jaar van zijn priesteropleiding aan het Pontificaal Beda College in Rome. Toen ik anderhalf jaar geleden mijn eerste examens had en naar de winkel liep om markeerstiften te kopen, dacht ik wel even: ‘Oh my God, ben ik dáár weer aanbeland?’
Maar de studies filosofie en theologie vlotten goed, zo blijkt. Ze vormen ook maar een derde van de opleiding samen met de spirituele kant en het pastorale werk: zieken bezoeken, daklozen helpen. Dat is iets wat Van der Vorst ook in Londen al deed, waar hij naast zijn werk in de kunsthandel als vrijwilliger actief was in de parochie van Westminster. Wie priester wil worden, moet sterk in z’n schoenen staan. We zijn met een dertigtal seminaristen, en vorig jaar kregen er twee te horen dat ze niet moesten terugkomen.
Op welke vlakken zijn leven het meest veranderd is? Dat is duidelijk: het materiële. In het seminarie woon ik nu in een klein kamertje. De badkamer en het toilet deel ik met anderen, mijn privacy is beperkt en ik mis mijn hond. Ik leid nu een leven van soberheid, volgens een ritme dat me wordt opgelegd.
Als je het oppervlakkig bekijkt, ben ik nog nooit zo onvrij geweest. En toch voelt het als een golf van vrijheid die me overspoelt.
Bie Baert: ‘Hij wordt nog paus’
Humo citeert Bie Baert, één van de andere kunstdealers in Stukken van mensen:Je zult zien dat Patrick snel opklimt in de kerkelijke hiërarchie. Hij wordt vast nog paus. Die ambitie heeft hij niet, maar wel deze: van waarde zijn voor de kerk. Ik wil mijn idealisme laten bloeien en delen.
Waar dat zal gebeuren, weet hij nog niet, maar wel hoe. Open en vrij praten, en gloedvol uitleggen dat het geloof om cruciale dingen draait: uitzoeken wie je wezenlijk bent, wat belangrijk is en hoe je leven waarde krijgt.
Bron: Humo