‘Een film als een meditatie’ — Leo De Weerdt tipt ‘Perfect Days’
Perfect Days van de Duitse regisseur Wim Wenders vertelt het verhaal van een schoonmaker uit Tokio. Hij ziet zijn verleden weer naar boven komen met de komst van zijn nichtje, dat hij in huis wil nemen.
Hirayama woont alleen, vastgeklonken aan de routine van zijn leven, het schoonmaken van openbare toiletten in Tokio.
Zijn dagen herhalen zich, dezelfde gebaren, hetzelfde tijdschema, zoals een monnik in een klooster.
Wim Wenders stelde zijn hoofdpersonage voor als een man met een bevoorrecht en rijk verleden, die door omstandigheden diep gezonken is. Maar op een dag, als zijn leven op een dieptepunt is, heeft hij tijdens zijn poetswerk in een openbaar toilet in een park plotseling een inzicht. Hij ziet hoe de weerkaatsing van de bladeren in de zon op wonderbaarlijke wijze de hel verlicht waaruit hij wakker werd. De Japanse taal heeft een speciale naam voor deze vluchtige verschijningen die soms uit het niets opdagen: ‘komorebi’.
Het bekijken van Perfect days onderga je als een twee uur durende meditatie met behulp van de zintuigen. De visuele en auditieve prikkels stellen je langzamerhand in staat om door te dringen tot het ‘hier en nu’ van het hoofdpersonage Hirayama. Een man die in het heden leeft en het verdriet van het verleden een plaats probeert te gegeven. De film is een intieme, melancholische en contemplatieve wandeling door een hedendaags Tokio, Hirayama achterna. Hij heeft een passie voor foto's van bomen, boeken en rockmuziek van Patti Smith, The Velvet Underground, Van Morrison of Nina Simone, waardoor hij even uit de sleur van zijn alledaagse bestaan ontsnapt in de poëzie.
Bijzonder mooie, ontroerende film die je met jezelf confronteert en tot een stukje verzoening brengt met het leven en de wereld.
Een gevoel dat we in deze huidige moeilijke tijden van oorlog en natuurgeweld best kunnen gebruiken.
(Leo De Weerdt)