Wat ik heb geleerd van moslims

Dat we ons goed moeten realiseren hoe verschillend veel moslims bijvoorbeeld denken over ziekte en dood.

Zo zegt de prof die er onderzoek naar heeft gedaan. Hij vertelt hoe moslims geloven dat Allah ziekte brengt, maar ook genezing. Hoe iemand die levensbedreigend ziek is, niet alleen mag worden gelaten, maar juist veel bezoek moet krijgen. Hoe mensen in die levensfase hun schulden moeten proberen te regelen, zowel de materiële als de andere. Hoe iemand die op sterven ligt op zijn rechterzijde wordt gekeerd en in de richting van Mekka wordt gelegd. Hoe er Koranverzen worden gereciteerd.

En dat het bepaald niet evident is om dat een plaats te geven in onze ziekenhuizen.

Ik kan me voorstellen dat dit alles haaks staat op de overheersend medische aanpak waaraan wij ons op dergelijke momenten onderwerpen. Maar als ik nadenk over wat ik echt zou willen als ik eenmaal aan mijn laatste levensdagen ben begonnen, voel ik opeens een grote verbondenheid.

Misschien wil ik dan ook liever bezig zijn met God, met de liefste mensen uit mijn omgeving, met het regelen van dingen die nog geregeld kunnen worden.

Ik zou ook liever iemand naast mij weten die mij voorleest uit de Bijbel dan te moeten luisteren naar de details van de laatste medische behandeling. Ik geloof wel in de helende werking van de medische wetenschap, maar eens komt de tijd dat niets meer zal helpen en dan is het fijn om gewoon te kunnen wegglijden terwijl om mij heen mensen me helpen de overgang te maken.

Ik weet wel dat ik het wellicht allemaal veel te romantisch voorstel. Doodgaan is vaak geen pretje, niet voor moslims en niet voor christenen. Maar met een beetje goede wil en de hulp van een goed palliatief team kan het toch een waardevolle tijd worden.

Want doodgaan is niet alleen iets medisch. Het is op de eerste plaats een heel bijzonder levensmoment, dat we niet mogen missen.

Misschien kunnen wij christenen heel wat leren van moslims op dat vlak. Ik hoop dat mijn naasten bij mij zullen zijn en dat ik een pastor ontmoet die mij helpt aandacht te hebben voor wat wezenlijk is. Zodat ik die laatste grote stap in mijn mensenleven op een goede wijze kan zetten.