‘Geloven in een samenleving met minder mij en meer wij’
Ze was woordvoerder van de bisschop van Groningen-Leeuwarden en richtte het bureau voor geloofscommunicatie De Zalige Zalm op. Laetitia van der Lans volgt Leo Fijen op als hoofd levensbeschouwing van de Nederlandse KRO-NCRV, een omroep met wortels in de katholieke zowel als de protestantse Kerk.
Laetitia van der Lans heeft de ambitie van de afdeling levensbeschouwing het kloppende hart van KRO-NCRV te maken. „De inspiratie van de omroep moet bij ons zitten”, droomt ze luidop. „We kiezen niet voor levensbeschouwing omdat het moet, maar omdat we er de kansen van inzien.” Terzelfder tijd ziet ze kansen voor de kerkelijke media om levensbeschouwing en zingeving onder de aandacht te brengen van het grote publiek.
– U bent nu enkele weken aan zet als hoofd levensbeschouwing. Hoe bevalt die taak u tot dusver?
Mijn dagen zijn op dit moment goed gevuld met kennismaking. Op de afdeling levensbeschouwing werken zo’n 35 mensen, met wie ik gesprekken aanga over wie ze zijn, wat ze doen en welke dromen ze zoal koesteren voor de afdeling. Terzelfder tijd werkt de omroep aan zijn vernieuwde identiteit, waarbij het domein zingeving een belangrijke pijler vormt. Er zijn verscheidene trajecten lopende waarin ik moet thuiskomen.
– Op welke manier levert KRO-NCRV een bijdrage aan het levensbeschouwelijke debat?
Door tegemoet te komen aan de grote vraag naar zingeving en verbinding die er leeft in de samenleving. Als publieke omroep geloven we in een liefdevolle samenleving, zo luidt onze visie, waarin het minder draait om mij en meer om wij. Het is als omroep onze taak inhoud voort te brengen die beantwoordt aan die vraag en activiteiten te ondersteunen die mensen kunnen helpen hun vragen te beantwoorden. Een van mijn projecten is te onderzoeken op welke manier onze bestaande sterkhouders, zoals de programma’s Kruispunt en Jacobine, nog beter kunnen aansluiten bij die visie. KRO-NCRV heeft wortels in zowel de katholieke als de protestantse traditie. Daar zijn we trots op. We zien de wortels als een houvast om een stem te laten weerklinken in het levensbeschouwelijke debat.
– Wij kennen Nederland als een divers land op het vlak van levensbeschouwing. Met welke achtergrond begint u aan uw taak?
Ik groeide op in een katholiek gezin in Hendrik-Ido-Ambacht, een dorp in provincie Zuid-Holland, tussen Rotterdam en Dordrecht. Dat is een heel protestantse omgeving. Het dorp telt veertien protestantse kerken en één katholieke parochie. In zo’n omgeving katholiek zijn, daar moest je voor kiezen. Mijn ouders waren actief in de jonge parochie ten tijde van het Tweede Vaticaans Concilie, een periode die mijn geloofsbeleving als kind mee vorm gaf. Ik groeide op in de geest van dat concilie, [node:field_streamers:0] al wist ik dat toen nog niet. Er gebeurde van alles in de kerk. Plotseling zongen we Jesus Christ Superstar in de kerk, jongeren kregen meer ruimte om deel te nemen aan de liturgie, ik las voor uit het evangelie enzovoorts. De Kerk bruiste van het leven, maar gaandeweg werden sommige van die vrijheden ingeperkt. Dat begreep ik niet. Waarom mocht ik opeens als vrouw het evangelie niet meer voorlezen in de kerk? Waarom mochten we niet langer zelf onze tafelgebeden schrijven? Die twijfel was voor mij de reden om uiteindelijk theologie te gaan studeren. Toch onthoud ik uit mijn jeugd vooral dat we altijd blijgezind uit de kerk kwamen. Het was een blije, katholieke omgeving in de zogenoemde Bijbelgordel in Nederland. De blijheid in het katholicisme draag ik nog steeds mee, ook in mijn functie.
– Wat is de meerwaarde van de samenwerking tussen een katholieke en een protestantse omroep?
Tot enkele jaren geleden had iedere levensbeschouwing haar eigen radio- en televisieomroep. De overheid stimuleerde die omroepen om samenwerkingsverbanden aan te gaan en zo ontstond de fusie-omroep KRO-NCRV. Ook de Boeddhistische Omroep Stichting kwam onder onze vleugels. Op de afdeling levensbeschouwing merk ik dat die denominaties almaar meer naar elkaar toe groeien. Door samen te werken met de anderen, wordt je eigenheid ook duidelijker.
– Welke uitdagingen ziet u weggelegd voor Nederland op het gebied van religie?
Die uitdagingen zijn talloos. Je kunt dat bekijken vanuit het standpunt van de Kerken, maar ik kom zelf uit de wereld van de kerkelijke media. Hoewel onze kerken almaar minder vol zitten, stel ik vast dat er veel mooie initiatieven aan de basis liggen van de geloofsbeleving. Het is belangrijk dat aan die ‘onderbuik’ een podium wordt gegeven. Veel mensen zijn immers op zoek naar gemeenschap, terwijl de Kerk almaar vaker een bijrol speelt in de samenleving. Daarom zou ik de boodschap van de Kerk meer in dienst van de samenleving willen stellen. Hopelijk kan ik daar in deze functie aan bijdragen.
Reageren op dit artikel? Dat kan op www.kerkenleven.be