Gezinssynode in de kerkbank van mijn dorpskerk
Hij zit er elke zondagavond. Sinds een paar maanden komt hij zelfs bij me in de buurt zitten als ik ook op zondagavond mijn zondagsplicht vervul. Ik ken hem van gezicht; we wonen in dezelfde wijk. En elke keer is hij na de communie verdwenen.
Het was lang een groot mysterie voor me. Plotseling is hij er dan niet meer. Hij deed me denken aan die mannen uit mijn jeugd in mijn geboortedorp die steevast na de communie de kerk verlieten. Zegen en zingen deden er niet meer toe.
Tot hij me vertelde dat hij gescheiden is. En hertrouwd. Ik ben dus door de kerk geëxcommuniceerd, vertrouwde hij me een paar weken geleden fluisterend toe. En het lukt me niet om anderen wel te communie te zien gaan. Het doet teveel pijn. Dus glip ik er elke keer onopvallend tussenuit.
Gescheiden en hertrouwd. En dan de weg naar de kerk terug gevonden. Anderen te communie zien gaan, doet pijn.
Ik probeerde nog fluisterend en vooral stamelend uit te leggen dat de kerk hem nooit geëxcommuniceerd heeft, en dat hij volledig bij de kerk hoort, ondanks zijn scheiding en zijn nieuwe relatie. Maar toen begon de communie, en glipte ik voor hem langs om hem ondertussen weg te zien gaan.
Twee weken later zaten we er weer. Voor de mis begon hij weer te praten. Hij is nu 73. En hij viert over anderhalf jaar zijn 50e huwelijksfeest met zijn nieuwe vrouw, met wie hij 3 dochters heeft, waarvan er 2 inmiddels getrouwd zijn en kinderen hebben.
Zijn eerste huwelijk had slechts twee- en half jaar geduurd. Er waren geen kinderen. Details durfde ik niet vragen. Maar die doen er eigenlijk ook niet zoveel toe.
Hij vertelde me dat hij decennia lang boos op de Kerk was. Zijn vrouw is niet gelovig. Zelfs een beetje anti. Maar hij voelt opnieuw het verlangen om deel te nemen aan het leven van de kerk.
Sinds 2 jaar voelt hij weer het verlangen om aan de eucharistie deel te nemen. Ondanks de pijn die hij voelt. En het onrecht.
En ik voelde de pijn ook. Ben zelfs 2 keer zo boos geweest op m'n eigen kerk dat ik in de kerkbanken bleef zitten terwijl hij de kerk verliet en mijn medeparochianen de eucharistie ontvingen.
Natuurlijk kan ik hem de 4 kerkrechtelijke mogelijkheden ontvouwen die hem open liggen:
- ofwel hij gaat terug naar zijn eerste vrouw
- ofwel hij probeert middels een procedure zijn eerste huwelijk nietig te laten verklaren om daarna met zijn nieuwe vrouw voor de kerk te huwen
- ofwel hij wacht tot het moment dat zijn eerste vrouw wellicht komt te overlijden
- ofwel hij onthoudt zich van seks met zijn huidige vrouw
Ik hoef hopelijk niet te zeggen dat ik liever m'n mond houd.