Harten zonder Grenzen. 'Mensen helpen is mijn missie en gebed'

Toen de steenkoolmijn van Zolder sloot in 1992, raakte Kader Zaouad net als zijn collega's uit de straat zijn werk kwijt. De vrolijke, multiculturele wijk veranderde razendsnel in een uitzichtloze probleembuurt. Was de solidariteit begraven samen met de kolen? Niet als het van Kader afhing.

Zijn engagement als vrijwilliger gaat terug naar zijn kindertijd in Limburg. Ik kreeg het mee van thuis, en ook van de zusters en paters die bij ons langs kwamen. Hun begaanheid met mensen sprak mij erg aan. Zozeer zelfs dat ik – kind in een islamitisch gezin – vast van plan was broeder te worden! 

De brancardiers van Lourdesbedevaarten konden altijd op de jonge Kader rekenen om rolstoelen en bedevaarders vertrekkensklaar in de bus te krijgen.

Intussen werkt Kader al 13 jaar als schrijnwerker voor de Stad Gent in enkele basisscholen. In 2012 sprong hij mee in de bres voor een groep daklozen die in tenten leefden op de Blaarmeersen. Er waren kinderen bij, dat brak mijn hart. Hij is ook een van de drijvende krachten van vzw Rolling Stones, dat in Sint-Niklaas een huis oprichtte voor de opvang van niet begeleide minderjarige asielzoekers.

Toen corona uitbrak en Kader technisch werkloos werd, vroeg hij een detachering aan naar het OCMW, met de bedoeling armoede-organisaties bij te staan. Zo hielp hij onder meer De Tinten om van afhaaldienst van voeding en goederen te evolueren tot een bezorgdienst. Wat toen organisch groeide, was zo mooi. We werden buddy’s van de mensen. 

Soms stond de wanhoop in hun ogen te lezen. Asielzoekers konden niet langer bij Fedasil terecht. Waar moesten ze heen? Hoe lang zou dit duren? En wat als ze ziek werden? We zetten de voeding voor de deur, belden aan en deden een grote stap naar achteren. Dan volgde er een kort babbeltje. – Ik heb buikpijn. – Ik breng je straks een pijnstiller. Zo was er na een tijd bij veel vrijwilligers echt een band ontstaan met de mensen. Zo mooi! Ik moet er bijna van wenen. 

Ik ben van ‘s morgens tot ‘s avonds bezig geweest. Voor mij was dat een missie, een vorm van bidden.

Je hebt mensen die naar de moskee gaan of naar de kerk. Voor mij is mijn vrijwilligerswerk mijn gebed, mijn bedevaart en mijn offer. Mensen zeggen vaak: God bestaat niet. Maar als je het slechte doet, dan voel je Hem niet leven, hé. Om God aan te voelen, moet je met het goede bezig zijn.

De reeks Harten zonder Grenzen gaat over mensen met een open hart voor mensen in de marge van de maatschappij. Wil je zelf ook zo iemand zijn? Schrijf je dan gratis in voor de onlinecursus Dromen en veranderen met paus FranciscusOntdek het programma.