Help, ik vertrouw de jongen met wie Elise wil trouwen niet

Eerste Hulp Bij Liefde gaat op zoek naar inzichten en praktische tips bij levensechte relatieproblemen. Stel je vraag en wij stellen ze aan een team van relatie-experts.

Beste Lieve,

Elise is 22 en heeft de jongen van haar leven gevonden, zegt ze. Ze spreekt al over trouwen. Maar voor het eerst hoop ik dat het niet waar is. Janni heeft een slechte invloed op haar. Ook haar vriendinnen vinden ook dat ze zo veranderd is. Ik wil haar wel haar eigen keuzes laten maken, maar ben bezorgd om haar geluk. Kan ze bij die jongen wel zichzelf zijn? Elk gesprek erover wordt weggelachen. Wat kan ik doen?

Carine

Dank voor je vraag, Carine. Ik denk dat veel ouders met een bang hart hun kinderen het ouderlijk nest zien verlaten. Leen en Jan Vannoppen-Gielens beantwoorden je vraag vanuit hun ervaring thuis en bij Encounter Vlaanderen.

Welke raad kan je Carine geven?

Leen en Jan Vanoppen-Gielens • Als kinderen het nest verlaten, doen ze dat niet altijd zoals wij dat voor hen dromen. Ze maken hun eigen keuzes. Aan de ene kant willen we loslaten en durven vertrouwen dat ze in ze opvoeding alles mee kregen om hun weg naar geluk te vinden. Aan de andere kant willen we voor hen blijven zorgen, hen behoeden voor onheil. En dus tussenkomen als ze, in onze ogen, foute keuzes maken.

Met dit dilemma omgaan, is vallen en opstaan. Het kost energie, maar je leert er jezelf en elkaar ook beter door kennen, wat jullie band versterkt. Wie droomt daar niet van?

Maar bon, daar staat dat lief op wie ik het absoluut niet begrepen heb, en onze dochter is vol van liefde ‘die blind maakt’.

Eerst moet je goed zicht krijgen op je eigen beleving. Ik doe dat al schrijvende aan de hand van vragen als Wat schiet er door mijn hoofd? Wat voel ik aan boosheid, angst, verdriet, blijdschap? Ik zet dat kort op papier, mijn partner doet hetzelfde. Als we die brieven uitwisselen, valt op hoe ze elkaar aanvullen. Dat geeft rust en een gevoel van samen sterk in de zorg voor ons gezin.

Door het schrijven en bespreken kan ik de situatie objectiever beoordelen: wat zijn de feiten, waar laat ik me te veel bepalen door mijn angstgevoelens of door uitspraken van derden (de vriendinnen)? Als je alleenstaande bent, kan je de brief even laten liggen, en er na een paar uren of dagen met frisse blik naar kijken. Of delen met een familielid of een goede vriend(in) als klankbord.

Praten begint met luisteren

De communicatiecultuur verschilt van gezin tot gezin en het ene kind is meer een gesloten boek dan het andere.

‘Praten is moeilijk’ is een veelgehoorde verzuchting, maar laat je niet tegenhouden. Probeer het gesprek aan te gaan en begin met luisteren.

Hoe is het voor haar om verliefd te zijn, wat droomt ze voor haar leven, waar is ze onzeker over? Dat wil je toch graag weten? Creëer dus momenten om ongedwongen te praten.

In ons gezin is dit een ongeschreven gedragsregel: Gesprek weigeren of niet ernstig nemen, dat doe je niet tegenover mensen met wie je een relatie hebt. Dus ook niet tegenover je ouders.

Als onze dochter ons niet wil aanhoren, zullen we haar er zeker op aanspreken. Met de boodschap: We willen een oudergesprek, want we willen iets zeggen over wat jouw gedrag met ons doet. In dat gesprek spreekt elke ouder (in een minuut of 5) de kern van zijn beleving en gevoelens uit, en we baseren ons op wat we eerder op papier gezet hebben. Daarbij benadrukken we het volgende:

• We wijzen niet de relatie met Janni af, wel zijn we boos of bang omwille van je gedrag (concreet benoemen).
• We wijzen jou niet af, integendeel we zien je graag want je bent ons kind. Precies daarom willen we dat je weet hoe we ons voelen en wat we beleven.
• Wat je ook beslist, we blijven je graag zien en willen graag een goede relatie met jou en met je partner.
• We zien dat je goede dingen doet in je leven en zijn daar blij om, we hopen dat je jouw weg vindt in het leven en willen je steunen waar we kunnen. We zijn bijvoorbeeld bereid om voor jou en Janni een Kies dan Zelf-jongerenweekend te betalen.
• We wensen dat je je verantwoordelijkheid opneemt.

Na onze uiting van liefdevolle bezorgdheid vragen we haar hoe het bij haar binnenkomt op dit moment: Je hoeft nu niet te zeggen wat je ermee gaat doen, maar we willen wel graag weten hoe je je voelt, na wat we gezegd hebben.

In zo’n ontmoeting komen de emoties naar boven en dat is goed, daar draait het om.

Waar emotie is, is er ook bereidheid om samen in zee te (blijven) gaan en daartoe de nodige ballast af te gooien en koersen te corrigeren.

Tips

1. Zorg dat er genoeg moeder-dochter en vader-dochter momenten zijn. In ons gezin is dat samen koken, of tijdens de autorit naar het kot.
2. Nodig hen samen uit op gezinsmomenten. Zo kan Janni de gezinscultuur leren kennen en er zijn draai in zoeken. En jullie leren hem een beetje kennen, waardoor de onrust misschien afneemt.
3. Probeer samen te zijn met haar zonder te problematiseren, want dan dwing je haar in de verdediging.
4. Denk terug aan jezelf toen je die leeftijd had en stapelverliefd was. En besef ‘zo voelt zij zich nu'.

Praat verder over dit thema via info@samennaarmeer.be. Ontdek het Jongerenweekend Kies dan zelf van Encounter Vlaanderen.