Jezus en de vrouwen - Christine van Gerven [column]

De beweging Vrouwen-in-Zicht reikt in april opnieuw de Junia-prijs uit. De prijs is bedoeld om vrouwen in de Kerk zichtbaarder te maken en hun positie te versterken. We steken de jonge vrouwen die zich vandaag gelovig engageren graag een hart onder de riem. De Belgische bisschoppen breken ondertussen in hun tussentijdse tekst in aanloop naar de synode van oktober een lans voor het openstellen van het diaconaat voor vrouwen. Het zou een mooie stap vooruit zijn.

Misschien komt de dag dichterbij dat de uitgestoken hand van kerkvrouwen overal ter wereld wordt aangenomen. Dat hun roeping erkend en verwelkomd wordt als een mogelijkheid tot vernieuwing en verrijking, en dat zij met hun talenten kunnen woekeren op alle echelons: diaken, priester, bisschop, paus.

Ook in de Kerk immers vinden we vrouwen van het kaliber van Ursula von der Leyen en Christine Lagarde, die echte wereldspelers zijn.

Ze moeten alleen de kans krijgen.

Jezus hield van vrouwen. Hij brak met conventies om met hen te praten (de Samaritaanse aan de put). Hij at met hen en kibbelde met hen (Marta – ‘Heer, vindt u het normaal dat ik alles alleen moet doen?’). Hij onderwees hen (Maria). Hij genas hen en zette hen weer in hun kracht (de naamloze bloedvloeiende en het dochtertje van Jairus). Hij was niet te beroerd om zijn mening te veranderen na een gesprek met hen (de Syro-Fenicische). Hij nam hen au sérieux en ik gok er op dat hij hen ook plaagde en met hen lachte om dwaze mopjes.

Niet gek dus dat zij ook van hem hielden. Dat zij hem ondersteunden en volgden.

Ten slotte waren het de vrouwen die tot het einde bij Hem bleven, onder het kruis. Het was een vrouw, Maria Magdalena, aan wie Hij op paasmorgen verscheen. 

Christine Van Gerven is godsdienstleerkracht. Zij is één van 'De 12’, het panel van Kerk & Leven dat in een beurtrol verschillende bijdragen levert.