Journalist getuigt: ‘WJD grepen me meer aan dan ik vermoedde’

“Ik was tijdens de Wereldjongerendagen in Lissabon als journalist. Nieuwsgierig en benieuwd wou ik dat wel eens met eigen ogen zien. Maar ik kan het niet helpen dat ik gelovig ben en het greep me aan, meer dan ik ooit vermoedde. Hier stap ik even uit mijn rol van journalist. Ik schrijf dit als gelovige, niet als journalist. Dat mag, ik ben al langer gelovig dan journalist.

Nooit in mijn leven heb ik een massakerk ervaren, misschien even in 1986, met het pausbezoek van Johannes Paulus II. Maar dit is anders, groter. Het zet aan tot denken. Daarom noem ik het een catechese.

Samen geloof beleven, samen bidden, met elkaar spreken, luisteren, stil zijn en zingen, het is de beste catechese die er is.

Al heb ik deze week vooral geobserveerd en geluisterd en geschreven. Mag ik u meenemen naar wat door mijn hoofd gaat in deze bewogen week.

Te intellectuele Kerk?

Deze week ben ik met een klap tot de conclusie gekomen dat we een te intellectuele Kerk geworden zijn. We maken het te moeilijk, voor onszelf en voor anderen. Daarbij komt de vraag: durven wij getuigen? Verstoppen we ons niet in een intellectueel discours om net dat te vermijden? We willen antwoorden op wat anderen over ons zeggen, of verdedigen, filosofisch. We vertellen beter ons eigen verhaal.

Wat is ons verhaal? De paus houdt niet op het te zeggen: christen zijn is leven in verbondenheid met Christus en met de anderen. Daar draait het om op de WJD. ‘Zet jezelf niet centraal, daar vind je het geluk niet’. Het is een boodschap die regelrecht ingaat tegen de tijdsgeest.

De WJD beleven, doet me beseffen dat wij Vlaamse christenen te braaf en te stil zijn.

We zitten stillekes in onze kerken te wachten op betere tijden. We moeten durven buitenkomen en getuigen. Onze plaats als christen durven innemen in de maatschappij. Wat houdt ons eigenlijk tegen?

Dat lukt nooit!

Als ik hier rondkijk, krijg ik de indruk dat het anders is op andere plaatsen. De jongerenwerking van de Kerk in Rijsel heeft eigen vlaggen, T-shirts en ze zijn met 650 in Lissabon. We moeten toch eens kijken hoe ze dat daar doen. Maar ons ook eerlijk de vraag stellen … steunen wij eerlijk in de Kerk nieuwe initiatieven van jongeren of hun begeleiders? Of schepen we ze af met dé dooddoener: dat lukt nooit!? Ik ben hier tot het inzicht gekomen dat ook ik daar schuld aan heb op de plaatsen in de Kerk waar ik actief ben.

Hier zijn 500 Vlaamse jongen mensen. Elk zijn ze gelovig op hun manier. Dat is mooi en een rijkdom voor onze Kerk.

Ook dat kunnen we leren van de Wereldjongerendagen: er zijn vele manieren om christen-zijn te beleven.

We moeten elkaar in de Kerk daartoe de ruimte geven. Niet alles kan, maar veel kan. Verschillen kunnen een rijkdom en een uitdaging zijn. Ze kunnen een catechese zijn die ons eigen christen-zijn op scherp zet. De paus roept hier op om een Kerk te zijn para todos, voor iedereen. Hij liet het door het volk scanderen. Dat moeten we ook intern waarmaken.

Hier waait de geest

Mgr Jean Kockerols antwoordde op een vraag van een jonge WJD-pelgrim: ik ben de kerk niet, wij zijn de kerk. Dat is de weg die we moeten gaan. We moeten niet met de armen gekruist staan kijken hoe die jonge mensen nu eens hun gemeenschappen zullen vormen… we moeten samen op weg gaan, als gelijken, dat is synodaliteit echt. Als jongen mensen iets willen doen in de Kerk, geef ze ruimte, maar laat ze niet in de steek of overlaad ze niet. Neem ze ernstig, we kunnen er veel van leren. Vraag ze om te getuigen wat de Wereldjongerendagen voor hen waren, als ze dat willen. Help om het vuur brandend te houden en strooi het zaad breed uit.

Eigenlijk kan ik u maar een ding aanraden. Kom zelf kijken op Wereldjongerendagen.

Laat u overweldigen door met honderdduizenden te bidden op straat. Bid dat hier het kruid in de as opschiet. Geef elke scheut water. En zet je kinderen, kleinkinderen, vrienden en hun vrienden aan om dit avontuur aan te gaan. Het avontuur van de WJD en het geloof. Hier waait de geest, breng die mee, we hebben die nodig!”

 Pieter Bauwens, hoofdredacteurDoorbraak