Een kermisheilige

Het is weer bijna kermis in Hasselt. En dat heeft alles te maken met de heilige Lambertus. Want op de eerste zondag na het feest van Lambertus op 17 september begint in Hasselt de kermisweek.

Als kind in Hasselt vond ik die Lambertus maar een lamme heilige. Zijn naam alleen al. Pas onlangs ontdekte ik dat hij in het Latijn Landibertus werd genoemd. En dat hij een opmerkelijke kerel was in de zevende eeuw. 

Hij was de tweede opvolger van de heilige Amandus, nog zo’n beroemde man uit de beginjaren van het christendom in onze streken, op de bisschopszetel van Tongeren-Maastricht.

Volgens de verhalen was Lambertus een heel knappe, slimme en innemende man, die niets moest hebben van pracht en praal. 

Hij leidde een sober leven en zocht geregeld de eenvoudige mensen van zijn uitgestrekte bisdom in het oosten van ons land op. Hij had echte belangstelling voor hen en probeerde hen wegwijs te maken in de leer van Jezus.

Lambertus kwam op gewelddadige wijze om het leven toen tegenstanders zijn huis in Luik in brand staken en hijzelf met een werpspies werd doorboord. Dat gebeurde op 17 september.

Lambertus is de patroon van onder meer foor- en kermisreizigers. Misschien is dat ook de reden voor de kermisdatum.

De jaren en eeuwen zijn voorbijgegaan. Na Tongeren en Maastricht werd Luik al snel een bisschopsstad. Nu ook Hasselt. In die lang vervlogen eeuwen was het christendom bij velen nog niet meer dan een dun laagje. Daaronder zaten de oude heidense gebruiken. Mooie rituelen in verbondenheid met de natuur, maar ook angstige bezweringen en offers, die mensen klein hielden. Lambertus geloofde in Jezus, die mensen vrijmaakte om het beste van zichzelf te geven. 

Zo leefde Lambertus ook: met zijn blik op God gericht en op de mensen die hem nodig hadden.

In onze tijd is het christelijk geloof opnieuw voor velen niet meer dan een afbladderend laagje vernis. Mensen zoeken overal naar zin. 

Eenvoudig leven en de mensen in nood niet uit het oog verliezen, zijn nog altijd de core business van christenen. God geve dat de aandacht daarvoor nooit zal verdwijnen.