Leerkracht vertelt: 'Dit is wat Taizé doet met jongeren'

Anne Mieke Huijsmans, een leerkracht uit het Nederlandse Delft, trekt elk jaar in de eerste week van de zomervakantie met een groep scholieren naar Taizé. Al in januari doen Taizégangers van vorige jaren een rondje door de klassen om erover te spreken en anderen uit te nodigen. Er zijn ook infoavonden. De opkomst is telkens beperkt, de reacties eerder lauw. Huijsmans schrijft:

En elk jaar denken we: zou het lukken dit jaar?Waarom willen we dit, waarom al die moeite voor een kleine groep leerlingen?

Maar diep in ons hart weten we het heel goed: we hoeven maar te denken aan de leerlingen van de afgelopen jaren, aan hun verhalen, hun emoties. En de vele oud-leerlingen die we altijd weer in Taizé ontmoeten.

Stilte zonder spanning

Huijsmans vertelt ook over de gezangen in de kerk en de stiltes die daarop volgen. Tien minuten stilte.

Waar je als docent in een klas met dertig soms de rust moet afdwingen, gaat dat hier vanzelf.

In die grote kerk met wel drieduizend aanwezigen. Omdat ze met zoveel zijn, geeft die stilte ze geen spanning.

Ze gaan er haast gretig voor zitten en ondergaan de stilte intens.

In de loop van de week verdiept hun gevoel zich hierbij en krijgen die tien minuten moeiteloos hun invulling.

Zachtjes zingen

Taizé ontroert de leerkrachten ook 's avonds, als de jongeren in de halfdonkere kerk zachtjes komen zingen.

Tussendoor is het stil, echt stil.

Langs de zijkant hebben we uitzicht op al deze jonge mensen. Het ontroert ons steeds weer. Sommigen lopen samen even weg en komen weer terug. Soms geëmotioneerd. Het kan allemaal.

Ze ervaren de stilte en daarin verbinding.

Lees het volledige verslag van Anne Mieke op de website van Ignis Webmagazine.