Ludo Abicht: Loslaten is mooi, maar losgelaten worden best lastig

In de reeks Vaders vertellen bekende en minder bekende mannen eerlijk en teder wat vader zijn voor hen betekent.

Als vader genoot ik er het meest van mijn zoon en dochter te helpen groeien naar zelfstandigheid. Toen ze 9 en 7 waren, trokken ze alleen hun plan in Parijs terwijl ik bij een collega op de koffie was. Daar steken ze nog wel eens de draak mee – onverantwoord! – maar toen voelde geen van ons dat zo aan. Ik zie ze nog trots aan hun ijsje likken op de afspraakplaats.

Ook mijn eigen vader leerde me vroeg mijn eigen keuzes te maken. Wou ik een zakmes zoals de andere jongens in de jeugdbeweging? Hij toonde me eerst hoe scherp en gevaarlijk het wel was. Om me vervolgens niet tegen te houden toen ik het toch wilde proberen.

Daar gaat vader zijn voor mij over: je kinderen één keer goed informeren – en dan vrij laten.

Loslaten is dan wel mooi - het vervult je van trots - maar losgelaten worden is nog wat anders. Dat had ik niet zo zien aankomen. Ik heb afgezien toen mijn zoon niet koos voor een academische opleiding. Eén keer heb ik hem gezegd wat ik ervan vond. Dat moet je wel doen, maar dat volstaat dan ook. Hij is de IT-wereld in gegaan en woont in de Verenigde Staten.

Inmiddels heb ik 2 kleindochters. De ene woont in Californië, de andere in Burkina Faso. Ik ben dus noodgedwongen een grootvader op afstand, die vooral in gedachten bij hen is.

• Ontdek de Vaders in acteur Sven De Ridder, schrijver Mustafa Kör, woordvoerder van het aartsbisdom Jeroen Moens en andere geweldige papa’s.
• Lees Wat voor vader is onze God?