Mijn advent ~ Josefien Verhelst
Welk onrecht maakt de fulminerende Johannes De Doper in jou wakker?
Het aanwezige boordpersoneel op deze trein dankt u voor het dragen van een mondneusmasker in de stations, op de perrons en in deze voertuigen.
*zak chips die wordt opengescheurd om 7.49 uur*
Noem het onrecht of niet, op dat moment van respectloosheid word ik een beetje Johannes.
Waartoe zou je de mensen willen oproepen?
Dat het op-roepen van mensen niet altijd zo veel zin heeft. En daarom, beste lezer, fluister ik je zachtjes toe: Laat deze wereld beter achter dan dat je haar ontvangen hebt.
Christmas is coming, the geese are getting fat. Please put a penny in the old man's hat ...
Een oud Engels kinderliedje op een knalgele kerstcassette, kapotgedraaid door mijn zus vanaf elke Pasen. Geen Pasen zonder Kerstmis, geen Kerstmis zonder Pasen.
Tekst gaat verder onder het liedje.
Wat vind jij het moeilijkste aan wachten op licht in de duisternis?
Beseffen dat je gewoon vergeet rond je te kijken en de lichtjes achter je niet ziet.
Welke herinnering roept de advent bij je op?
Bloemschikken van een kerststukje met weerbarstige groene takken en veel te veel krammetjes en bekvechten over de slechte chocolaatjes in de adventskalender en wie de adventskaars mag aansteken.
Waar of in wie zie jij tekenen van hoop voor deze wereld?
In deze periode in het bijzonder in alle jongeren die zichzelf zijn tijdens de adventscampagne van IJD en zo anderen inspireren. Bedankt, jullie zijn helden!
Wat is het recept van hoop?
Het recept voor hoop is een beetje zoals dat van spaghetti: enkele basisingrediënten, een plan waar je naartoe wil, goesting om eraan te beginnen en genoeg warmte. Verder doet iedereen daar maar zijn eigen ding mee.
En uiteindelijk telt er maar één iets: dat je er best een grote hoop van hebt om met anderen te delen.
In welke kerstfiguur herken je het meest iets van jezelf?
Ik zou graag het stro van de kerststal zijn. Zacht en warm om op uit te rusten en op adem te komen, soms prikkend om je op te doen staan.