Missiecongres: ‘teken van hoop’ met tweeduizend deelnemers

Zowat tweeduizend mensen namen tijdens het weekend van 15-16-17 maart deel aan het Missiecongres in en rond de basiliek van Koekelberg. Was de eerdere editie, een formule overgewaaid uit Frankrijk, nog sterk Franstalig, deze keer kwam een derde van de deelnemers uit Vlaanderen.

Biddende dynamiek

De naam van het initiatief heet dan wel ‘congres’, het programma ruimde veel plaats voor gebed en liturgie. Zaterdag waren er zes bisschoppen, van wie drie Vlamingen, aanwezig.

Zaterdagvoormiddag stonden zeven panelgesprekken geprogrammeerd, waarvan drie Nederlandstalige. Ze trokken vele tientallen belangstellenden. Wij volgden bijvoorbeeld ‘Hoe getuigen in je dagelijks leven’ met hulpbisschop Koen Vanhoutte, fotografe Selina De Maeyer, de Limburgse pastoor Wim Simons en Stacey Osei (een van De 12 van Kerk & Leven), gemodereerd door Sara Loobuyck (ook een van De 12).

Een aandachtig en kritisch publiek van zo’n zestig mensen luisterde naar Selina, die vertelde hoe schoonheid van God komt en nederigheid voor haar een kernwoord is, en Stacey, die het had over haar vele leeftijdsgenoten die zoekend zijn.

Koen Vanhoutte wees erop dat iedere christen gezonden is waar hij leeft.

Hij riep op om in de vele strekkingen binnen de Kerk een eenheid in verscheidenheid te zoeken. Hij reikte ook een originele sleutel aan: getuigen van ons ongeloof, dus ook twijfels in gesprek durven brengen. Een ander panelgesprek ging in op de vraag hoe wij over ons geloof communiceren na de misbruikcrisis.

Lode Aerts, bisschop van Brugge, preekte op zaterdag tijdens de tweetalige viering mooi over de dynamiek van luisteren, bellen, delen en bidden.

Ook op de markt met kraampjes van gemeenschappen en organisaties werd er gebeden. ’s Avonds vormden zich in de basiliek kleine gebedskringen van mensen uit de twee taalgroepen die elkaar vaak nog niet kenden.

Twee talen, één congres

‘Er waren opvallend meer Nederlandstaligen dan tijdens de eerste editie’, vertelt Elien Loobuyck voor de organisatie. ‘We hoorden ook vrij veel Nederlands spreken. De gebedskringen waren vaak ook gemengd Nederlands- en Franstalig. De panelgesprekken waren heel gevarieerd en veel Nederlandstaligen zaten ook bij Franstalige sprekers. Zelf ging ik naar aartsbisschop Terlinden luisteren.’

Het beeld van de deelnemers? Leden van bewegingen als Maria Kefas, Emmanuel of Charis, maar ook ‘gewone’ parochianen die met hun pastoor eens kwamen kijken. 

De vreugdevolle sfeer maakte indruk op de aanwezigen. Elien Loobuyck: ‘Wanneer komen we nog eens samen met tweeduizend mensen, een groot koor en vele bisschoppen en priesters  om eucharistie te vieren?

Opvallend was dat we een doorgaans jonger publiek zagen, en heel wat gezinnen.

Ik denk dat de tijd rijp is om in parochies en gemeenschappen meer te durven. Het missiecongres is dus een teken van hoop.’