Palmzondag in coronatijden
Palmzondag is een van mijn favoriete feesten in het kerkelijk jaar. Elk jaar ga ik met de palmtakjes uit de kerk langs alle kamers van mijn huis. Vroeger met de kinderen, nu zonder.
Telkens vervang ik dan de oude, vergeelde palmtakjes bij het kruisje of schilderijtje door een vers groen exemplaar. Ik breng ook altijd takjes mee voor de huizen van onze volwassen kinderen en voor mijn buurvriendin.
Ook al zijn ze niet of minder bezig met geloof, dat takje is toch altijd welkom. Als een teken van zegen en aandacht.
Dit jaar zijn de kerken dicht. Geen palmtakjes dan maar? Ik heb er eerlijk over nagedacht. Dichte kerken, minder vieringen en gelovigen, dat is tenslotte niet echt een verschijnsel dat pas nu in coronatijden opduikt. Het zal in de toekomst wel vaker gebeuren dat we er zelf iets op zullen moeten vinden. En dit is wat ik ga doen.
Ik ga in mijn stadstuintje op zoek naar een groene tak, van een struik waarvan ik de naam niet ken maar die ook in de winter groen blijft. (Mijn buxusbol is enkele jaren geleden gesneuveld aan zijn eigen pandemie.) Daar knip ik kleine twijgjes van.
Dan ga ik op stap door mijn huis. Ik hang een takje in de keuken en dank God voor alle heerlijke natuurproducten waarmee we mogen koken. In de woonkamer vraag ik om zegen over het samenzijn als we bij elkaar zitten en eten, samen of met vrienden en familie. Op het toilet vraag ik om een goede gezondheid voor iedereen die er gebruik van maakt.
In de gang vraag ik om een geest van openheid telkens als ik de voordeur zal openen.
In de badkamer dank ik om het warme water en alles wat bijdraagt aan ons welzijn. In de slaapkamer vraag ik om zegen over onze slaap. In de studeerkamer vraag ik dat de geest van God mag waaien over alles waar we mee bezig zijn. In de logeerkamer vraag ik Gods zegen over wie er zal verblijven. Ik ga zelfs naar mijn waskelder en mijn zolder. Ook in mijn tuintje prik ik een takje bij een rozenstruik.
Met kinderen was het altijd verrassend om te horen waarmee zij kwamen aandragen: dat de pannenkoeken hier niet aanbakken, dat we geen ruzie maken bij het spelen…
Gods zegen vragen over heel ons leven, dat kan ik ook doen zonder officiële palmviering.
Ik heb er gewoon een stel groene takjes voor nodig en een hart dat naar God reikt.
En het helpt als ik weet dat overal ter wereld mensen hetzelfde doen.
De goede week begint. Het zal anders zijn dan anders. Geen voetwassing in de kerk donderdag, geen kruisviering vrijdag. Hoe gaan we dat thuis beleven? Zullen we elkaars voeten wassen op Witte Donderdag? We zullen zien.