Pastoraal handelen als gezin

Dries De Bakker ondersteunt koppels en jongeren in hun zoektochten

Dries De Bakker is in de wieg gelegd om diaken te worden. Zijn vader en oudere broer waren het al, hij groeide op als misdienaar, werd jeugdpastor in de pastorale eenheid Hoogstraten-Rijkevorsel en bracht met het project Heilige huisjes kunst en geloof samen in Herentals. „Om de een of andere reden lukt het me niet om een ‘deftige’ job te vinden”, zegt De Bakker. „Ik solliciteerde ooit wel, maar dat was altijd voor banen die iets te maken hadden met zingeving. Ik kan mijn professionele leven niet loskoppelen van mijn roeping.”
Wat die roeping precies is, kan Dries De Bakker niet omschrijven. „Het bisdom vertelde ik dat ik dacht dat diaken worden misschien iets voor mij was. Het gebeurt echter niet zo vaak dat er iemand zich aanmeldt om diaken te worden. Een jaar later waren er plotseling wel enkele andere mannen die belangstelling hadden voor het diaconaat. Dat was een geruststelling: ik was niet langer de enkeling die die vraag stelde”, herinnert De Bakker zich. „We volgden dan samen de opleiding pastoraal handelen. Vervolgens bracht een diakenkoppel ons maandelijks samen. Mijn vrouw en ik groeiden daardoor gezamenlijk naar de diakenwijding.”
Uit zijn huwelijk put Dries De Bakker veel energie. „Ik ken priesters die hoogst invoelend zijn, maar omdat ik zelf getrouwd ben en kinderen heb, sta ik veel dichter bij koppels die gaan trouwen of die een doopsel voorbereiden. Ook als iemands partner overlijdt, kan ik daar misschien beter mee meevoelen dan een celibataire priester. Ik sta, met mijn gezin, veel meer tussen de mensen. Ze spreken me aan in de winkel of aan de schoolpoort, over thema’s die mijn gezin ook bezighouden. [node:field_streamers:0] Daarentegen zijn wij ook maar een gewoon gezin. Ik leer inzien dat wat ik doe ook slechts een kleine bijdrage is en dat ik mag meedoen met God. Uiteindelijk is Hij aan het werk, hè. Maar ik wil door mijn werk een stem geven aan zijn liefde. Het is heerlijk om te zien hoe hier nieuwe projecten ontstaan en groeien met jongeren. Dat is de Heilige Geest die aan het werk is.”
De pastoraal is voor Dries De Bakker een leerschool. „Het belang van die opleiding is dat je jezelf leert kennen, als mens maar ook als pastor. Ik ontdekte wat mijn roeping is en wat mijn talentenpakket is. Ik leg de lat altijd hoog voor mezelf, maar ik leerde aanvaarden dat ik blij mag zijn met mijn kwaliteiten en met de weg die ik al heb afgelegd”, zegt De Bakker. „Ik wil graag van alles veranderen in de Kerk, maar als ik dat in mijn eentje zou proberen, zou ik mezelf meteen vastrijden. Verandering breng je door betrokken te zijn op diverse niveaus in de Kerk.”
Tot slot heeft Dries De Bakker tips voor wie belangstelling heeft voor pastoraal handelen: „Wat voor mij altijd werkt, is getuigenis, praten met ervaringsdeskundigen. Ik vind het jammer dat niemand me eerder vroeg of het diaconaat iets voor mij was. Ik heb het geluk dat ik thuis mooie voorbeelden zag van wat het is om diaken te zijn, maar we zijn als diakens zo verscheiden. Er zijn gevangenis- en ziekenhuispastoralen, in kleine gemeenschappen of in grote steden. Mijn broer werkt in een psychiatrisch ziekenhuis in Tienen. Mijn vader bouwde zijn diaconaat uit in de zorg voor kinderen met een beperking. Er is voor elk wat wils. Als je denkt dat je een roeping ervaart, praat erover met meerdere ervaringsdeskundigen.”

Het CCV, partner in christelijk vormingswerk, organiseert op 14 maart een infodag over pastoraal handelen in Antwerpen. Geïnteresseerden zijn welkom van 20u tot 22u in het Theologisch Pastoraal Centrum. Groenenborgerlaan 149, 2000 Antwerpen