Wat ik paus Franciscus wil zeggen ~ Open kaart (3)

De nieuwste vraag komt telkens bovenaan de pagina. Praat zelf mee in de reacties onderaan het artikel. Hou je reactie beperkt tot 1 veld en tot het onderwerp van de vraag.

Bestel 'Open kaart over de kerk' om in jouw groep aan de slag te gaan met de vragen van de Synode over synodaliteit. Twijfel je nog? Lees eerst: Wat is een synodaal gesprek en hoe begin ik eraan?

#5

Myriam Van den Eynde (oud-schoolhoofd, auteur ignatiaanse vastenretraite 2022) • Alles wat goed en waar en schoon is, getuigt van Gods scheppende vitaliteit. Die laat zich niet opsluiten in hokjes.

Overal waar mensen kiezen voor wat verbindt en het leven bevordert, mag zijn Geest worden vermoed.

Dat de zorg voor kwetsbaren richtinggevend moet zijn in al wat we doen en laten, dat kunnen christenen niet nadrukkelijk genoeg in de verf zetten. Dat en de vreugde en authentieke dankbaarheid.

Barbara Mertens (medewerker TAU, vertaler Paolo Dall’Oglio)  • Daar waar helderheid en goedheid is, en waar met een warm, open en nederig hart gesproken wordt.

Afgelopen zomer ging ik met een groep moslims, voornamelijk vrouwen, mee op retraite omdat ik nieuwsgierig was naar de islamitische mysticus en filosoof Al-Ghazali, die centraal stond die dagen. Als christen was ik al psalmen biddend mee aanwezig tijdens hun gebedstijden, van in de vroege ochtend tot ’s avonds laat.

Een mens die oprecht voor God buigt, die samen met anderen tot inkeer komt en zichzelf met Gods hulp uitzuivert om vernieuwd en met meer vrede in het hart terug naar de wereld te keren … daar geloof ik in, daar zie ik Gods Geest aan het werk. 

Rob Allaert (diaken in Duffel) • Het gebeurt wel eens dat wij in onze kerkelijke eigenheid en onze verschillende theologische visies in conflict gaan met gelovigen van andere tradities en daardoor muren opwerpen en elkaar dienen te vermijden. Daarin zie ik vooral een werkloze Geest. Nochtans zijn er heel wat vacatures, namelijk wanneer zovele spirituele mensen, soms zonder enige kerkelijkheid, in staat blijken te zijn elkaar goed te begrijpen. Ze vullen elkaars zinnen en gedachten aan. Ze weten wat de Geest tegen de hedendaagse mens te zeggen heeft en zijn bereid het goede in elkaar te bevestigen.

#4

Myriam Van den Eynde (oud-schoolhoofd, auteur ignatiaanse vastenretraite 2022) • Mijn eigen ervaring als luisteraar leert me dat het antwoord bijvoorbeeld van een begeleider me vooruithelpt als ikzelf eerst durf spreken vanuit mijn realiteit met al wat die op dat moment inhoudt. Die realiteit écht beluisteren en een onthalende ruimte creëren waarin er mag zijn wat is, dat is hét fundament van elk (geestelijk) begeleidingsgesprek. Jezus’ woord en leven leren ons dat God die onthalende, liefdevolle ruimte is waarin we kunnen leven, bewegen en zijn. Daar mogen we op vertrouwen.

Barbara Mertens (medewerker TAU, vertaler Paolo Dall’Oglio)  • In de chaos van mijn kleine leven is het God die orde schept. In mijn kwetsbaarheid en gekwetstheid is het God die me bezielt, heelt en kracht geeft. In mijn niet-weten is het God die richting geeft en helderheid brengt. In mijn wanhoop is het God die houvast biedt en zijn genade schenkt. In mijn verdriet is Hij het die troost biedt.

Dat zou ik hopen, dat mensen daar iets van kunnen zien en voelen. Dat ondanks én dankzij alles, Gods genade altijd doorbreekt als we er als mens in onze armoede ontvankelijk voor zijn en zijn tekenen zien. Dat het kleinste, onbeduidendste leven in Hem richting kan vinden.

Ik hoop dat ze iets van zijn vreugde in mijn verhaal, in mijn stem en misschien ook in mijn blik mogen herkennen. 

Rob Allaert (diaken in Duffel) • Authenticiteit is moeilijk te camoufleren. Wanneer we herderlijk aanwezig zijn, met betrokkenheid en een sterke eerlijke intentie, dan breekt de liefde altijd een stukje door. De liefde is als een goddelijke doorsnede tussen (gespreks)partners; een heilige ruimte waarin de Geest perfect aan de slag kan. Wij mogen erop vertrouwen dat die heilige grond door de mens kan worden gecultiveerd. Het heeft werkelijk te maken met een gedurfde en nederige keuze; een intentie: Hier ben ik! Ik ben er voor de ander, én ik heb iets te zeggen, ook al weet ik nu nog niet wat dat zal zijn.

#3

Myriam Van den Eynde (oud-schoolhoofd, auteur ignatiaanse vastenretraite 2022) • Ik noem liever geen namen omdat wie mij inspireert een ander misschien koud laat. Eén ding hebben alle – ook hedendaagse- profeten gemeen: ze getuigen vanuit een persoonlijk geraakt zijn. Het is die authenticiteit die hun optreden, hun geschriften en hun initiatieven inspirerend maakt.

Die persoonlijke geraaktheid maakt hen ook altijd kwetsbaar. Precies daarin ervaren mensen hun begeesterende sterkte.

Barbara Mertens (medewerker TAU, vertaler Paolo Dall’Oglio)  • De profeten van vandaag zijn voor mij mensen die radicaal vanuit hun geloof leven, hun leven ergens voor geven en zo het verschil maken. Dat kan op héél verschillende manieren. 

Zelf denk ik aan pater Jacques Mourad in Syrië, een Syrische monnik-priester. De kracht van zijn verrijzenisgeloof slaat me vaak met verstomming. Hij werd ontvoerd en gevangengenomen door de groepering I.S. Mar Elian, het woestijnklooster nabij de oasestad Qaryatayn waar hij verantwoordelijk voor was, werd door I.S. met bulldozers platgereden en de crypte van de heilige met dynamiet opgeblazen. Van de christenen in de stad blijven er na de doortocht van I.S. en de bombardementen slechts 25 over. Toch is p. Jacques vastberaden het klooster herop te bouwen, de boomgaard rond het klooster weer tot leven te wekken en de christenen terug uit te nodigen naar hun huizen. Want wat er met Mar Elian en de christenen en moslims van Qaryatayn gebeurde was immers niet Gods wil!

Rob Allaert (diaken in Duffel) • De franciscaanse schrijver Richard Rohr is warm verbonden met zijn katholieke traditie maar is toch wat kritisch wanneer die traditie wordt versmald tot een hermetisch product in plaats van een levend en stromend proces. Hij stelt voorzichtig voor om de kracht te onderkennen van heilige teksten die niet werden opgenomen in de canon van de Bijbel en op die wijze God te leren verstaan als de gedurig openbarende God die zich siert met een grote onweerstaanbare veelkleurigheid.

Wie deze opening durft te maken, ontdekt plots dat God overal opduikt en bijzonder fris en actueel uit de hoek komt.

#2

Myriam Van den Eynde (oud-schoolhoofd, auteur ignatiaanse vastenretraite 2022) • Een goede homilie spreekt tot het hoofd en het hart. De predikant geeft de informatie nodig om de lezing te kaderen en deelt wat het hem/haar heeft gedaan om een tijdje met het schriftfragment te leven. Deze ‘vruchten van het woord’ zullen luisteraars smaak geven om af te stemmen op hun eigen binnenste om er achter te komen wat het woord daar – in hen, met alles wat daar is- tot klinken brengt. En natuurlijk blijft het soms ook gewoon stil.

Barbara Mertens (medewerker TAU, vertaler Paolo Dall’Oglio) • Hierbij moet ik aan de heilige Franciscus van Assisi denken die zei: Verkondig het evangelie, desnoods met woorden! Hij had goed begrepen dat woorden slechts uitdrukking geven aan iets dat in eerste instantie innerlijk geleefd moet worden, het Gods vertrouwen, onze eigen geesteshouding en ons handelen. Wie spreekt vanuit de eigen ervaring, vanuit een diepe geraaktheid geeft samen met het Woord ook iets van zijn ziel, zijn be-ziel-ing door. Zo kan de mens die ervoor openstaat geraakt worden in het hart en tot een dieper verstaan komen.

Rob Allaert (diaken in Duffel) • Het is een katholieke gedachte dat niet enkel in de woorden van de Bijbel, maar evenzeer doorheen de homilie iets van Christus kan doorbreken. God maakt dus gebruik van de leef- en denkwereld van een menselijke predikant die de moeite nam om de Bijbeltekst met gelovige aandacht te lezen en die vervolgens op een eigen originele manier te vertalen en te illustreren. Waarheid valt daarom nooit samen met een naakte tekst of een dogma. De noten op de notenbalk moeten muzikaal worden geïnterpreteerd. Waarheid dient zich aan via interpretatie, en dus ook via onze interpretatie wanneer wij met gelovige aandacht luisteren naar de homilie.

#1

Myriam Van den Eynde (oud-schoolhoofd, auteur ignatiaanse vastenretraite 2022) • Meestal gaat het niet om hele verhalen. Ik word vaker geraakt door enkele verzen. Of door een woord dat maar blijft klinken. Ik heb er even mijn notitieschriftje op nageslagen. Onder het kopje 12 januari 2022 lees ik: Vroeg in de ochtend, toen het nog helemaal donker was, stond hij op, ging naar buiten en liep naar een eenzame plek om daar te bidden (Marcus 1, 35). Daar blijven, dat bleek toen voor mij genoeg. 

Barbara Mertens (medewerker TAU, vertaler Paolo Dall’Oglio) • 2 Korintiërs 12. In mijn leven heb ik moeilijke waters doorzwommen. Vaak moest ik iets (of iemand) heel kostbaar loslaten, omgaan met ziekte of fysieke beperkingen of met geweld dat mij of dierbare mensen rond mij werd aangedaan. Het leven liep vaak heel anders dan ik had gewenst. 

Soms, als het me teveel wordt en ik niet meer weet waar nog kracht of hoop te vinden, dan kom ik altijd bij Paulus terecht.

Eén zin uit zijn tweede brief aan de Korinthiërs doet al mijn klagen verstommen: Mijn genade is u genoeg. Dit vers doet me in één oogopslag beseffen dat ondanks alles er zoveel genade is in mijn leven, zoveel dat me geschonken wordt om onnoemelijk dankbaar voor te zijn. Telkens wanneer ik mijn eigen wil ‘moet’ opgeven, opent zich een geheel nieuw perspectief. Niet mijn wil, maar Uw wil geschiedde.

Rob Allaert (diaken in Duffel) • Ooit – toen ik nog protestant was – zat ik volop in de natuur, in een bos in de Ozark Mountains van Arkansas. Daar had een katholieke monastieke gemeenschap een kleine houten gebedscel gebouwd. Mij afvragend hoe ik daar in hemelsnaam verzeild was geraakt, opende ik willekeurig de Bijbel en las de volgende passage: Kom en zie, aan oorlogen maak Ik een einde, Ik breek de bogen, hak de speren stuk en verbrand de strijdwagens. Wees stil en weet dat Ik God ben, hoog boven aarde en volkeren verheven. (Psalm 46) Ik werd toen stil en begreep dat ik vrede mocht sluiten met andersdenkende christenen. Later werd ik hierdoor een katholieke gelovige.