
Tongerse suisse gaat met pensioen en ontvangt pauselijk ereteken
De Tongerse suisse werd zondag tijdens een eucharistieviering officieel uitgewuifd door de kerkfabriek Onze-Lieve-Vrouw-Geboorte. De pikman, zoals hij in Tongeren wordt genoemd, ontving voor zijn verdienstelijke inzet voor Kerk en samenleving het bisschoppelijk ereteken eersteklas, maar ook de pauselijke onderscheiding Bene Merenti. Vooral die laatste erkenning is uitzonderlijk. Sinds het ontstaan van het bisdom Hasselt in 1967 is Tony nog maar de tweede Limburger die een dergelijke waardering mocht ontvangen van het Vaticaan.

Toch hoeft hij zijn uniform, hellebaard, steekhoed en sabel nog niet meteen op te ruimen. De kerkfabriek ging immers in op zijn vraag om de functie vrijwillig te mogen uitoefenen, zowel op zon- en feestdagen, als tijdens de processies in de stad. Voor het onderhoud en de dagelijkse werking in de basiliek daarentegen werd intussen een opvolger gevonden.
Koud heb ik het in de basiliek nooit gehad. Ik heb onder vijf dekens mogen dienen
Tony Achtergael is sinds 1982 suisse in de basiliek in Tongeren. Sindsdien vormt hij er naar eigen zeggen een paar apart met Onze-Lieve-Vrouw Oorzaak Onzer Blijdschap, beschermvrouw van de stad en patrones van het bisdom Hasselt.
‘Ik heb in de basiliek altijd een onvoorwaardelijke warme vriendschap mogen ervaren. Koud heb ik het er nooit gehad, want ik heb onder vijf dekens mogen dienen’, lacht hij. ‘Ik ben mijn vrouw en kinderen erg dankbaar dat ik dat mocht doen, want de basiliek was mijn tweede thuis. Het is een mooi gebaar van liefde en respect voor elkaar. Ik stond zeven op zeven klaar, soms van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat.’
Kerkwachter zijn is veel meer dan een beroep: het moet van binnenuit komen, vanuit een gelovig en dienstbaar hart
‘In al die jaren smeed je uiteraard een hechte band met zoveel mensen die naar de basiliek komen om te bidden, er even te verwijlen of een kaarsje te branden. Het is logisch dat ik die dagelijkse, warme contacten enorm ga missen. Weet je, ik ben altijd aanspreekbaar geweest, zowel voor mensen die in de basiliek een kerkdienst bijwonen als zij die er binnenlopen er als toerist. Echt streng was ik niet, zolang mensen maar respect en eerbied toonden.’
De suisse van Tongeren is dan ook een graag gezien volksfiguur. Mensen vinden bij hem een luisterend oor, maar ook een organisator. Denk maar aan de bloemenhuldes aan het beeld van Onze-Lieve-Vrouw Oorzaak Onzer Blijdschap, het Vredeslicht Limburg of het kerstdorp dat hij in de basiliek opzet, samen met de Vrienden van de Kerststal. ‘Dat ga ik uiteraard blijven doen. We zijn een grote familie en vrienden voor het leven’, besluit hij.