In de tuin

Valt het u ook op dat we steeds minder uitdrukkingen en gezegden gebruiken? Dat is jammer, want het verarmt onze taal. Vandaag krijgt u van mij een uitdrukking cadeau: hij is in zijn knollentuin. Dat betekent: hij heeft het naar zijn zin. Dat houdt steek, want de tuin is een plek waar mensen graag vertoeven, met of zonder knollen.
Aanstaande zaterdag en zondag organiseert Landelijke Gilden opnieuw Open tuinen. Dat vonden wij een goede aanleiding voor een themanummer over tuinen. Het lijkt misschien een banaal onderwerp, maar in weinig landen zijn de mensen zo gehecht aan hun tuin als in België. Men zegt wel eens dat Belgen worden geboren met een baksteen in de maag, maar we zouden net zo goed kunnen zeggen dat ze ter wereld komen met een schoffel in de buik.
Wie een tuin heeft, heeft er de voorbije weken vast van genoten. De lange, zachte zomeravonden komen nergens beter tot hun recht dan op een bankje in de tuin. De vogels van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat horen fluiten, de planten zien groeien en bloeien, de eerste vruchten oogsten, de bijen ijverig aan en af zien vliegen, juni zit vol tuinromantiek. Vol muggen ook, zal een mopperaar grommen, maar die nemen we er met de glimlach bij.
Misschien heeft u ook een moestuin? Dan smulde u wellicht al van uw eigen doperwten, bloemkool of postelein. Zelfs in een simpele bak kweekt u tomaten of kruiden, knipklaar bij de hand. Een tuin levert niet enkel fysieke vruchten op, maar ook geestelijke, zo leert ons Dossier. Wie al eens in de aarde wroet, is gezonder van lichaam en geest. De tuinierende lezers zitten nu enthousiast te knikken.
Geen plaats voor een tuin? Misschien past er wel één op uw dak, vertelt onze Voorgrond. Of anders sluit u zich aan bij een volkstuin of een samentuin. Wat thuis [node:field_streamers:0] niet lukt, kan altijd elders. Wat u ook doet, houd het niet te strak. Geef de natuur de nodige ruimte, maai uw gras niet te snel, lezen we in onze Te Gast. De bijen en andere kleine creaturen zullen u dankbaar zijn. Het valt trouwens op dat je weer vaker veldbloemen ziet. Bestaat er iets mooier dan klaprozen en korenbloemen? Meer ruimte voor hen is meer genot voor ons.
Gaat dit nummer dan enkel over bloemetjes en bijtjes? Uiteraard niet. We zouden Kerk & leven niet zijn als we niet op zoek gingen naar de band tussen tuin en religie. Volgens de Bijbel begon alles in De Tuin van Eden, ook wel gekend als het aards paradijs. Dat verhaal mogen we natuurlijk niet letterlijk nemen, maar de betekenis blijft ook vandaag actueel. Daar al leren we over goed en kwaad, over man en vrouw, over leven en dood.
En dan zijn er de kloostertuinen. Die hebben verschillende gezichten, van de weelderige groente- en kruidentuinen die ooit hoorden bij elk klooster tot de strakke binnentuin met zijn pandgang. Wist u dat die vierkante binnentuin de wereld voorstelt en de kloostergang onze pelgrimstocht op aarde? Gaat u binnenkort op reis, in binnen- of buitenland, probeer dan zeker zo’n kloostertuin te bezoeken. De rust is er heerlijk, er gewoon door wandelen voelt als bidden zonder woorden.
Misschien put u uit dit nummer wel inspiratie voor uw eigen tuin. Wie weet legt u binnenkort een perkje aan met uitsluitend planten met een religieus geïnspireerde naam. Dan groeit de duivelsklauw weldra naast de kardinaalsmuts en de roomse kervel. Als dat maar goed komt.
Indien het weer meezit, ga ik dit nummer vanavond zelf nog even nalezen in mijn tuin, onder de pergola, waarop de witte blauweregen bloeit. Wedden dat ik in mijn knollentuin zal zijn?”

Reageren op dit artikel? Dat kan op www.kerkenleven.be