Waarom ik bid tot de heilige Rita

Eric liet de heilige Rita op zijn arm tatoeëren. Hij voelt zich door haar beschermd en bidt vaak bij haar voor kinderen en zwaar zieken.

Eric voelt zich door Sint-Rita beschermd en liet haar daarom op zijn arm tatoeëren. © Frank Bahnmüller

De heilige Rita, patrones van de zieken en hopeloze gevallen, verhoort me en steunt me, dat heb ik al vaak mogen vaststellen. Ik voel me door haar beschermd. Dat is ook de reden waarom ik haar afbeelding op mijn arm liet tatoeëren.

Ik ben hooggevoelig, en dat is niet altijd prettig. Maar bij de heilige Rita voel ik me veilig.

Ik bid vooral tot haar voor mensen die zwaar ziek zijn en die me dat vragen. Meestal brand ik dan een noveenkaars in de Sint-Ritakapel in Maldegem-Kleit of in de Sint-Ritakerk in Moerkerke. Dat is veel meer dan alleen maar de kaars aansteken. Je bidt er bij, zolang de kaars brandt, en versiert de plek met een bloemetje. Die kapel is een soort tweede thuis voor me.

Ik krijg geregeld een antwoord of reactie op iets waar ik in gedachten mee bezig ben. Zo zei Onze-Lieve-Vrouw me dat het een ramp is hoe het gaat met de kinderen in de wereld.

Sindsdien bid ik vaak voor het lot van kinderen, bijvoorbeeld voor kinderen op de vlucht of in de oorlog, in Jemen en Syrië bijvoorbeeld, of voor kinderen die een hongersnood meemaken of zwaar ziek zijn. Ik heb veel met hen te doen, maar ik weet ook zeker dat ze gehoord worden hierboven.

Lees andere getuigenissen van verbondenheid met overleden dierbaren en met heiligen.
Ontdek de themapagina Allerheiligen en Allerzielen.