Waarom ik mij laat dopen ~ David Monjaerts (27)
David Monjaerts • Een familieconflict over het peter- en meterschap dreef mijn ouders tot een verregaand besluit: Hij moet er later maar zelf over beslissen. En dus werd ik niet gedoopt, wat ik als kind af en toe best jammer vond.
Tijdens mijn studies ben ik me pas meer gaan verdiepen in wat het geloof voor mij betekent. Een verhaal dat me altijd getroffen heeft, is de genezing van een lamme door Jezus. Schriftgeleerden vinden het schandalig dat hij geneest op een sabbat, maar voor Jezus is het simpel:
Geen enkele regel moet je tegenhouden om het goede te doen.
Die bewogenheid zit ook in mijn studiekeuze en beroep: sociaal-cultureel werk. Het is ook vanuit die bewogenheid dat ik mij inzet voor Jong CD&V in Berchem. Meer dan ambities voor mezelf zie ik daarin een middel om sociale en ecologische verandering teweeg te brengen. Om het goede te doen voor ons gemeenschappelijk huis, de Aarde. Het geloof heeft aan die bewogenheid nog een veel diepere dimensie gegeven.
Ik herinner me nog het moment waarop ik voor het eerst een bijbel opensloeg en begon te lezen.
Dat is ongeveer 3 jaar geleden. In die tijd begon ik ook, met enkele gelovige vrienden, af en toe naar de kerk te gaan. Ik ging op verschillende plaatsen. Het aanbod verkennen, zeg maar. Mijn mini-onderzoekje leverde de vaststelling op dat ik houd van vieringen waarin veel gezongen en vooral ook meegezongen wordt. Vieringen die leven en waar je een gemeenschapsgevoel ervaart. Die vond ik bij Sant’Egidio in de Carolus Borromeüskerk, waar ik op 3 april gedoopt word.
Het traject naar het doopsel duurde door corona een jaar langer dan verwacht, maar dat vind ik helemaal niet erg. Ik heb er erg veel van geleerd. Vandaag kan ik alleen maar zeggen dat ik blij ben dat ik het allemaal zo bewust mag meemaken. Ik kan dan ook met grote zekerheid zeggen dat ontdoping nooit aan mij besteed zal zijn. En deze keer geen geruzie over peters of meters!