Waken als voorbode op Pasen

Ochtendwake in Sint-Michielskerk in Roeselare doet Stille Zaterdag recht

Met de feestelijke liturgie van afgelopen zondag werd de Goede Week ingezet, een reeks van intense dagen met elk een eigen betekenis. Op Palmzondag herdenken we hoe Jezus, gezeten op een ezel, door de straten van Jeruzalem werd gevoerd, terwijl Hij juichend werd toegewuifd met palmtakken. Het contrast tussen de uitbundige viering op Palmzondag en Stille Zaterdag kan niet groter zijn, een dag waarvan velen de betekenis niet of onvoldoende kennen. Daarom leest u ook op bladzijde 5 van dit nummer meer over deze dag ‘tussen liefde en leegte’.
„Voor mij is Stille Zaterdag het innigste en meest aangrijpende moment van de Goede Week”, zegt Ingrid Van Wassenhove uit Roeselare, actief op de parochie. „Het is een moment om te mijmeren bij het graf, bij Hem die ons zo dierbaar is en die ons verliet. Het is een overweging bij de diepe zin van Jezus’ leven, hoe Hij, ondanks begrip en verraad van zelfs zijn trouwste vrienden, zijn lijdensweg tot het bittere einde is gegaan. Kan iemand nog pijnlijker en droeviger aan zijn einde komen? Die stille ochtend is nodig om de oneindige liefde van Hem, die ons zogezegd verliet, beter te laten doordringen. Het is een stille voorbode van de paasnacht waarin we opnieuw uitbundig zijn opstanding uit de dood mogen vieren. Daarna is het opnieuw aan ieder van ons om te verkondigen dat Hij leeft.”
Om ook Stille Zaterdag ten volle tot zijn recht te laten komen, vindt er ook dit jaar in de Sint-Michielskerk in Roeselare een stille wake plaats. „Stille Zaterdag doet zijn naam alle eer aan”, zegt Erna Nevejant, betrokken bij de liturgie in de Sint-Michielskerk. „Waken is ons hart openhouden voor Gods Geestkracht, ons leegmaken zodat God onze leegte kan vullen. Het is veel meer dan wachten op [node:field_streamers:0] de vreugde van Pasen. Hoe intenser het verlangen en het uitzien, hoe dieper de ervaring dat God ons doet herboren worden.”
Een vast onderdeel van de wake op Stille Zaterdag is het voorlezen van de namen van de overledenen die sinds 2 november hier kerkelijk begraven werden en van wie een kruisje in de kerk hangt. „Dat is altijd een ingetogen moment”, zegt Griet Dumoulin, die eraan houdt de wake bij te wonen. „Toen ik vijf jaar geleden weduwe werd, werd ook de naam van mijn echtgenoot genoemd. Nu is dat niet meer het geval. Toch blijf ik het belangrijk vinden de wake bij te wonen en te bidden voor andere overledenen en zo mensen een hart onder de riem te steken. De naam van mijn echtgenoot staat geschreven in het gedachtenisboek achteraan in de kerk. Wanneer ik tijdens de zomer ‘kerkwacht’ houdt, een oogje in het zeil houdt, kijk ik soms in dat boek. Geregeld ga ik ook naar de begraafplaats en ontsteek ik een kaars bij de foto van Herman. Het is mijn manier om me met hem verbonden te blijven voelen. Ik geloof dat de dood niet het einde is. Dat houdt me overeind.”
Tijdens de wake wordt ook stilgestaan bij de begrafenis van Jezus en de ‘nederdaling ter helle’, in de orthodoxe Kerk de paas-icoon bij uitstek.
„Een prachtige icoon,” zegt Griet Dumoulin, „al wordt die nederdaling door velen verkeerd begrepen. Ook ik had geen idee waarover het ging, tot ik de wake bijwoonde en de voorganger erover hoorde vertellen.”
„De hel is geen plaats van beproeving”, legt deken Renaat Desmedt uit. „Het is het dodenrijk, de plek waar de overledenen vertoeven, wachtend op een nieuwe schepping. Door te sterven, daalde Jezus naar hen af. Ook allen die vóór Jezus leefden, delen dus in het nieuwe Leven dat ons met Pasen is aangezegd.”

De ochtendwake op Stille Zaterdag in de Sint-Michielskerk in Roeselare (Sint-Michielsplein) vindt plaats op 31 maart om 9.30 uur.