Woordkracht - Op een piëdestal [blog]

Waarom houdt Maria haar baby’tje niet op haar schoot? Mara-Lea vraagt zich af of Jezus geen kou heeft, zo alleen op dat stro. In onze kerststal zijn er geen doeken om Hem heen gewikkeld. Ik kan me inleven in wat ze voelt. Ik zou mijn kindje ook het liefst heel dicht bij mij houden. Al zeker als we ons ergens in een koude stal zouden begeven.

Zij wikkelde Hem in doeken en legde Hem neer in een kribbe, omdat er voor hen geen plaats was in de herberg. Lucas 2,7 – Kerstnacht

Maar Maria lijkt – anders dan wij – te beseffen dat Jezus geen Kind is om voor zichzelf te houden. Ze omringt Hem met veel zorg door doeken om Hem heen te wikkelen. Toch legt ze Jezus vervolgens neer in een kribbe, een voederbak die er stond voor de dieren. Ze bergt Jezus niet in de warmte van haar eigen schoot. Ze legt Hem ook niet in een knusse hoek in de stal. Jezus komt te liggen op het wellicht enige zichtbare verhoogje dat er in de stal aanwezig was. Alsof Maria Jezus op een piëdestal plaatst, zichtbaar voor iedereen die Hem wil zien en zich door Hem wil laten voeden.

Als ik denk aan mijn eigen geloof, dan lees ik een tweevoudige uitnodiging in deze dubbele handeling van Maria. Het kost doorzettingsvermogen om je geloof in Jezus net zo teder te omwikkelen als Maria. Maar het vergt evenveel moed om dat geloof vervolgens ook te durven delen met anderen. De schamele woorden in deze blog zijn voor mij alvast een poging om het Kind dat ik zelf mocht leren kennen en koester, neer te leggen in een kribbe.

Een zalige Kerst!