Aan zondebokken geen gebrek [standpunt]
Enkele weken geleden lanceerde ik een oproep: wie wil deel uitmaken van ‘De 12’, het panel van Kerk & Leven? Zo’n honderd mensen – meer dan ik had durven te hopen – meldde zich aan.
Meer nog dan de hoeveelheid reacties werd ik geraakt door de toon ervan.
Die kwam doorgaans neer op: ik wil graag mijn steentje bijdragen, maar geen probleem als je iemand anders kiest hoor. Het is niet de bescheidenheid die me treft, wel de bereidwilligheid om iets – vrijwillig – te doen. Temidden van de intussen bijna spreekwoordelijke secularisering zijn er heel veel mensen die de handen uit de mouwen steken, op alle mogelijke manieren. Ze vormen gemeenschap, niet voor zichzelf, maar voor anderen. Ze maken elke dag het verschil.
Anderzijds krijg ik wel eens mail van mensen die zich bedreigd voelen door de ontkerkelijking en zondebokken zoeken.
Dat staat hen vrij; aan zondebokken is ook nooit een gebrek. Soms zijn de bisschoppen de gebeten hond. Lezers mailen een to do-lijst van wat de bisschoppen moeten doen om de kerken opnieuw te doen vollopen. Ironisch genoeg klagen dergelijke briefschrijvers in dezelfde mail vaak over klerikalisme.
Het sluit aan bij wat Luc Terlinden, die op 3 september tot bisschop wordt gewijd, in een interview met een Nederlandse krant zegt. Hij pleit voor ‘een nieuwe balans tussen de roeping van de priester en de verantwoordelijkheid van de lekengelovigen’. ‘Dat geldt ook voor de bisschop’, zegt Terlinden. ‘In hem hebben we in onze kerk vrijwel alle macht geconcentreerd. Dat legt bovendien een grote last op zijn schouders. Ik hoop dat we hier zaken kunnen veranderen, door ook te kunnen bouwen op de talenten en bijdragen van anderen. Zodat een bisschop nog meer en nog beter bisschop kan zijn.’
We wensen Luc Terlinden en de hele Kerkgemeenschap zondag een prachtige wijding toe.
Reageren kan via koen.vlaeminck@kerk.net