Paus wenst iedereen ‘hoop en vrede, want dit is een Jaar van Genade’ en doet drie straffe oproepen

Onder de titel Vergeef ons onze schuld, schenk ons uw vrede roept de paus de internationale gemeenschap op om historische schulden van arme landen kwijt te schelden en daarbij hun eigen ecologische schuld ten opzichte van het Zuiden te erkennen.

Daarnaast roept hij op tot de afschaffing van de doodstraf en de heroriëntering van fondsen voor bewapening naar investeringen in de strijd tegen honger.

Jaar van genade

Met Kerstmis begon het Jubeljaar 2025, een genadejaar zoals de Bijbel het noemt, waarin vastgeroeste structuren die mensen in onrecht duwen, herzien moeten worden. De paus heeft het in die zin over ‘systemische uitdagingen’ die ‘een echte bedreiging vormen voor het bestaan van de hele mensheid’. Hij noemt de ‘onmenselijke behandeling van migranten, de aantasting van het milieu, de ‘verwarring die door desinformatie wordt veroorzaakt’ en de ‘enorme financiering van de militaire industrie’.

In zijn boodschap richt hij zich expliciet tot wereldleiders – staatshoofden en overheden, religieuze leiders, internationale organisaties – maar breder ook tot de hele mensheid en specifiek tot mensen in bestaansonzekerheid. ‘Niemand komt op deze wereld om onderdrukt te worden’, klinkt het.

Losse filantropische acties zullen niet volstaan, zegt de paus. Liever ziet hij ‘culturele en structurele transformaties’ voor de planeet. Hij stelt drie acties voor op internationaal niveau.

Schuldencrisis oplossen

De 88-jarige paus legt vooral de nadruk op de schuldencrisis van de meest achtergestelde landen, die het slachtoffer zijn van een ‘logica van uitbuiting’. Buitenlandse schuld, zo analyseert hij, ‘is een controle-instrument geworden waarmee bepaalde regeringen en private financiële instellingen van de rijkste landen niet aarzelen om zonder onderscheid de menselijke en natuurlijke hulpbronnen van de armste landen uit te buiten om aan de behoeften van hun eigen markten te voldoen’.

Van mening dat de meest ontwikkelde landen een ‘ecologische schuld’ hebben aan de armste landen, drong hij er bij de internationale gemeenschap op aan om ‘de buitenlandse schuld kwijt te schelden door het bestaan van een ecologische schuld tussen het Noorden en het Zuiden te erkennen’. In navolging van Johannes Paulus II in het Jubeljaar 2000, roept hij op tot een ‘aanzienlijke vermindering, zo niet volledige kwijtschelding, van de internationale schuld die drukt op het lot van vele naties’. Om duurzaam te zijn, is voor deze kwijtschelding ‘een nieuwe financiële architectuur’ nodig, met ‘een financieel handvest dat gebaseerd is op solidariteit en harmonie tussen de volkeren’.

Leven verdedigen en honger bestrijden

Als tweede roept de paus op tot ‘een vastberaden inzet om het respect voor de waardigheid van het menselijk leven te bevorderen, vanaf de conceptie tot de natuurlijke dood’. In deze context roept hij opnieuw op tot ‘de afschaffing van de doodstraf in alle landen’. Op 8 december riep hij tijdens het Angelus nog op tot gratie voor Amerikaanse gevangenen in de dodencel.

Liever voedsel dan wapens

Tot slot stelde de paus een derde initiatief voor, namelijk om ‘een vast minimumpercentage van het geld dat wordt uitgegeven aan bewapening te gebruiken voor de oprichting van een Wereldfonds om honger definitief uit te bannen en onderwijsactiviteiten in de armste landen mogelijk te maken’. In een boodschap aan de deelnemers van de G20-top afgelopen november had de Argentijnse paus dit voorstel, dat al lang wordt gesteund door de Heilige Stoel, al onderschreven.

Tot de jongere generaties richt paus Franciscus een oproep om hun toekomst niet te zien als een moment ‘om het bloed van hun geliefden te wreken’, maar om te werken aan ‘de ontwapening van het hart’.

‘De ontwapening van het hart is een gebaar dat iedereen aangaat, van de eerste tot de laatste, van klein tot groot, van rijk tot arm. Soms volstaat iets simpels als een glimlach, een vriendschapsgebaar, een broederlijke blik, een oprecht luisterend oor, een gratis dienst. [...] Want vrede komt niet alleen met het einde van oorlog, maar met het begin van een nieuwe wereld, een wereld waarin we onszelf anders, meer verenigd en meer broeders ontdekken dan we ons hadden voorgesteld.’

Hij besluit met een vurig gebed: ‘Vergeef ons onze schulden, Heer, en schenk ons uw Vrede.’

Bron: i.Media