Commentaar bijbellezing 17/3: ‘Leven’ - Saskia Van den Kieboom

Evangelie: Johannes 12, 20-33

Onder degenen die bij gelegenheid van het feest optrokken ter aanbidding waren ook enige Grieken. Dezen nu klampten Filippus van Betsaïda in Galilea aan en vroegen hem: ‘Heer, wij zouden Jezus graag spreken.’ Filippus ging het aan Andreas vertellen en ten slotte brachten Andreas en Filippus de boodschap aan Jezus over. Jezus echter antwoordde hun: ‘Het uur is gekomen, dat de Mensenzoon verheerlijkt wordt. Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: als de graankorrel niet in de aarde valt, blijft hij alleen; maar als hij sterft, brengt hij veel vrucht voort. Wie zijn leven bemint, verliest het; maar wie zijn leven in deze wereld haat, zal het ten eeuwigen leven bewaren. Wil iemand Mij dienen, dan moet hij Mij volgen; waar Ik ben, daar zal ook mijn dienaar zijn. Als iemand Mij dient, zal de Vader hem eren. Nu is mijn ziel ontroerd. Wat moet Ik zeggen? Vader, red Mij uit dit uur? Maar daarom juist ben Ik tot dit uur gekomen. Vader, verheerlijk uw Naam.’ Toen kwam er een stem vanuit de hemel: ‘Ik heb Hem verheerlijkt en zal Hem wederom verheerlijken.’ Het volk dat erbij stond te luisteren, zei dat het gedonderd had. Anderen zeiden: ‘Een engel heeft tot Hem gesproken.’ Maar Jezus sprak; ‘Niet om Mij was die stem maar om u. Nu heeft er een oordeel over de wereld plaats, nu zal de vorst van deze wereld worden buitengeworpen; en wanneer Ik van de aarde zal zijn omhooggeheven, zal Ik allen tot Mij trekken.’ Hiermee duidde Hij aan welke dood Hij zou sterven.

Commentaar Saskia van den Kieboom: ‘Het leven verliezen om het weer te vinden’

De vijfde zondag van de veertigdagentijd. We komen steeds dichter bij Pasen. Het licht van Christus wordt met de week sterker, we mogen er reikhalzend naar uitkijken! Sprak Jeremia al over het verbond van God en zijn volk, Jezus gaat nog een stapje verder door zijn volk voor eeuwig te willen verlossen. Een nieuw verbond met een volk dat de wet misschien wel kent, maar er met een zekere regelmaat tegen zondigt. Een volk dat zich vastklampt aan aardse zekerheden die geen zekerheden zijn en zich vastklampt aan een aards bestaan, aan het leven. 

Wij mensen zijn niet graag met de dood bezig.

Het maakt ons bang, het maakt ons verdrietig wanneer we van een geliefde afscheid moeten nemen. In West-Europa hebben we er een sport van gemaakt om zo lang mogelijk en zo comfortabel mogelijk te leven. We leven in relatieve vrede, in toch wel een overvloedige samenleving met allerhande sociale zekerheden en spaarpotjes voor later. We willen zekerheden en daarnaast ook genieten van het leven. Nee, niet te veel bezig zijn met de dood. Maar het is juist die onvermijdelijke dood die ons tot het nieuwe verbond met Christus zal leiden, tot het eeuwige leven, tot de eeuwige verlossing.

Wie zijn leven bemint, zal het verliezen, spreekt Jezus dan ook in rake taal.

Hij zegt niet dat we niet van het leven mogen genieten, maar wel dat we er ons ook weer niet te veel aan moeten vastklampen, want het gaat voorbij en het beste moet nog komen. 

Ik vind dat een troostende gedachte. Voor mijn moeder die stierf aan kanker en haar leven heeft verloren. Geen aardse pijn en verdriet meer, maar aangekomen in het nieuwe verbond met Christus. Daar hoop ik op, daar geloof ik in. Ja, natuurlijk mis ik het aardse contact met mijn moeder, maar de verbondenheid is er, en zal altijd blijven! Daar wil ik in geloven, daar wil ik op vertrouwen. Pasen komt steeds dichterbij, het moment dat Jezus werkelijk een nieuw verbond aangaat, los van alle aardse fysieke beperkingen. Jezus zal uiteindelijk ons allemaal naar zich toe weten te trekken. Het is een door en door vreugdevolle gedachten die me nu al blij maakt! 

Saskia Van den Kieboom is stafmedewerker gezinspastoraal en aanspreekpunt voor geloof en homoseksualiteit.