Iedereen telt mee

”In de bioscoop loopt momenteel een film die gebaseerd is op De collega’s, een succesvolle Vlaamse televisieserie die van 1978 tot 1981 op de toenmalige BRT liep. Ik was nog een kind, maar ik herinner me levendig hoe veel mensen spontaan thuisbleven om geen enkele aflevering te missen. De nieuwe film krijgt geen bijster goede kritieken, dus beperk ik me liever tot de fijne herinneringen aan een heerlijk feuilleton.
Mijn favoriete personage – mogelijk ook het uwe – was Jomme Dockx, heerlijk vertolkt door wijlen Manu Verreth. Jomme was niet bepaald de slimste of strafste van de bende, maar hij was goudeerlijk en menslievend. Het werk dat hij verrichtte was eenvoudig, maar hij nam het ter harte met grote loyauteit en toewijding. En hoewel hij onderaan de ladder stond, had hij toch een respectabele kantoorbaan in Brussel. Daar kon je mee buitenkomen.
Wanneer ik vandaag berichten lees over herstructureringen of moderniseringen in bedrijven en overheidsdiensten, moet ik steevast aan hem denken. Is er op onze hedendaagse arbeidsmarkt nog plaats voor Jomme Dockxen? Het antwoord is nee. Zijn baan werd vervangen door computers. Alles moet sneller, goedkoper, efficiënter. We kunnen daar weemoedig over doen, maar die evolutie is onvermijdelijk. Toch blijft Jomme door mijn hoofd spoken. Wie vandaag wil meetellen, moet niet enkel beschikken over een goede opleiding, maar ook over een stevige portie talent, vaardigheid, kennis en ervaring. Het is geen fijn tijdperk om Jomme Dockx te zijn.
Onder meer mensen met een arbeidsbeperking hebben het niet makkelijk in een wereld die efficiëntie, flexibiliteit en slagkracht hoog in het vaandel draagt. Velen van hen kwamen terecht in het alternatieve circuit van beschutte en sociale werkplaatsen. Die zijn op zich prima, maar bij velen bleef het beeld [node:field_streamers:0] hangen van een soort gesubsidieerde bezigheidstherapie. Ten onrechte.
In ons Dossier ontdekt u dat de beschutte en sociale werkplaatsen van weleer ondertussen heuse maatwerkbedrijven zijn geworden. Wie vandaag zo’n maatwerkbedrijf bezoekt, krijgt een plaatje te zien dat haaks staat op de clichés. „Komen reguliere ondernemers op bezoek en zien ze hoogtechnologische machines staan, dan verandert hun blik en neemt het gesprek een andere wending”, zegt Francis Devisch, directeur van Groep Maatwerk.
Hoewel tewerkstelling van kwetsbare groepen de doelstelling blijft, wordt er nuttig en kwalitatief hoogstaand werk verricht. Mensen aan werk helpen in een maatwerkbedrijf levert de samenleving meer op dan het kost. Bovendien geeft het hun kansen die ze anders niet zouden krijgen, wat hun zelfbeeld en positie in de samenleving ten goede komt.
De doorstroming naar de reguliere arbeidsmarkt blijft wel een knelpunt. Daar ontbreekt vaak de juiste omkadering en begeleiding. Nochtans kunnen veel bedrijven er belang bij hebben. De krapte op de arbeidsmarkt laat zich voelen en steeds meer bedrijven smeken om werknemers. Mogelijk zien ze het potentieel van sommige werknemers uit de sociale economie over het hoofd.
Met of zonder doorstroming, de evolutie van beschutte en sociale werkplaatsen naar maatwerkbedrijven is een goede zaak. Ook een veeleisende samenleving als de onze moet oog hebben voor wie moeite heeft om bij te blijven. Het christendom leert ons dat alle mensen gelijkwaardig zijn en dat iedere mens telt. Dat is ook de boodschap van de Antwerpse gouverneur Cathy Berx in onze Klapstoel deze week (bladzijde 7). Hoe efficiënt en productief onze arbeidsmarkt ook wordt, laten we nooit vergeten achterom te kijken, om erover te waken dat iedereen nog meekan.”

Reageren op dit artikel? Dat kan op www.kerkenleven.be