7 vragen op zondag ~ Julie Hendrickx

#1 Wat is het eerste wat je doet op zondag?

Me afvragen of het wel degelijk zondag is! Dat gebeurt terwijl ik nog in bed lig, vaak zelfs nog met gesloten ogen. De weekdagen en zelfs zaterdagen zijn vaak zo hectisch en volgestouwd dat ik me er als het ware eerst van moet vergewissen dat het vandaag echt trager mag.

Daarna kijk ik vaak naar de weersvoorspelling. Zo wil ik me in gedachten al een voorstelling maken van de rest van de dag: wordt het een zonnige tuindag of  gezellig binnen cocoonen? 

#2 Welke geur verbind je met zondag?

Geen zondag zonder verse pistolets met goei boter en de geur van koffie. Geen hele pot voor mij, hooguit een latte machiato, maar de geur ervan is onmisbaar. Dat heb ik van mijn moeder meegekregen. Zij stond altijd als eerste op en haastte zich naar beneden om de koffie te zetten. Tegen dat wij allemaal (we waren met 5) beneden waren, geurde de hele woonkamer naar koffie.

De geur van seringen brengt me ook in een vingerknip terug naar het zondagse badritueel als we onder modder, verf of zand van de scouts thuis kwamen. Het badschuim rook naar seringen. En dan vertelde mijn vader over de seringenkwekerij van zijn ouders, niet zonder een zweem van melancholie en trots.

#3 Bij wie wil jij zijn deze zondag?

Zondag is sinds ik gescheiden ben een me-time dag. Die vul ik met uitstapjes en bezoekjes aan of van vriendinnen. Heerlijk kokerellen voor hen of een teatime organiseren, is voedsel voor de geest. We lachen wat af, mijn buren zeggen me vaak dat ze ervan genieten me te horen lachen en kletsen.

En mijn familie mag natuurlijk niet ontbreken! Mijn zus en mama wonen vlakbij dus we zien elkaar vaak, meerdere keren per week, maar op zondag is er tijd om wat langer samen te zijn.

Ontmoetingen geven zin aan het leven en inspireren mij.

#4 Heilig steeds de Dag des Heren. Wat versta je daaronder?

Is niet elke dag de Dag des Heren? Ik denk dat we elke dag ons steentje moeten bijdragen aan het Grote Plan, het Beloofde Land. Op hoogdagen ga ik naar de kerk. Ik vind het belangrijk om af en toe op de rem te staan en me af te vragen of ik wel voldoende aandacht aan de ander denk. En die andere Ander.

Het alombekende, prachtige gedicht van Alice Nahon komt me vaak voor de geest: ’t is goed in ’t eigen hert te kijken, ’s avonds voor het slapengaan. Klinkt een beetje oubollig maar de boodschap en de inhoud zijn tijdloos. Als we dit met velen zouden doen, en echt kritisch naar onszelf durven kijken, zouden we wellicht een stuk milder zijn voor elkaar.

#5 Wie of wat wens jij een zalige rustdag deze week?

Zalige rust betekent voor mij: de afwezigheid van zorgen. Ik vermoed dat iedereen wel enkele bekommernissen in zijn leven kan benoemen, maar zieke mensen, eenzamen en mensen in armoede hebben fundamentele zorgen. Dat zijn zorgen die niet van de ene op de andere dag op te lossen zijn.

Spontaan zou ik mensen in armoede, zieken en eenzamen in het bijzonder een zalige rustdag willen wensen.

Even zonder zorgen zijn, rust in je hoofd hebben, kan echt luxe zijn.

Daarom denk ik ook aan mensen in oorlogsgebied. Beelden van oorlog op tv doen me altijd denken aan een zin uit een gedicht van Toon Hermans:Vergeef me als ik vlucht voor oorlog en geweld, en blij ben met de lucht in het open vrije veld.

#6 ‘En God zag dat het goed was.’ Wie of wat brengt ons dichter bij de harmonie van die zevende dag?

Goh, teveel om op te noemen. Mensen die zich inzetten voor de omgeving: andere mensen of de planeet. Dat zijn mensen die het Beloofde Land dichterbij brengen.

In het lied Pour les enfants du monde entier zingt de Franse chansonnier Yves Duteil: Vous pouvez fermer vos frontières, bloquer vos ports et vos rivières, mais les chansons voyagent à pied, en secret dans des coeurs fermés. Ce sont les mères qui les apprennent, à leurs enfants qui les reprennent, elles finiront par éclater sous le ciel de la liberté. Vertaling.

Het gaat erom dat je het goede niet kunt tegenhouden. Het Beloofde Land heeft geen grenzen. Mensen die hun optimisme en veerkracht niet verliezen, ook niet na tegenslagen of uitsluiting, zijn van onschatbare waarde. Maar ook mensen die hun verantwoordelijkheid opnemen. Iedereen maakt wel eens fouten.

Een fout kunnen toegeven en eventueel rechtzetten, is tonen dat je relaties belangrijk vindt en daar ook een inspanning voor wil doen.

Mensen die dat doen, zijn voor mij allemaal inspirerende figuren die we moeten koesteren, want zij tonen ons de weg naar die harmonieuze wereld.

#7 Welke zondag zal jou altijd bijblijven?

Onlangs mocht ik mijn boek Alsof de Weg ons zocht, de biografie over mijn tante zuster Jeanne Devos en over de geschiedenis van haar beweging voor huispersoneel, aan een overvolle zaal voorstellen. Het was een zondag in overdrachtelijke betekenis.

Die avond was één groot feest voor het leven van mijn tante, dat ten volle in het teken van dienstbaarheid gestaan heeft.

Ik zou het boek wellicht ook over haar geschreven hebben, mocht ze niet mijn tante zijn. Tegelijk met de waardering voor het werk dat ze gedaan heeft, was het schrijven ervan voor mij ook een waardering voor India, mijn eigen geboorteland.

Door het boek te maken, kruisten heel wat belangrijke lijnen in mijn leven elkaar.

Ik zie het als een geschreven erfenis van een bijzonder leven, maar ook als een boodschap van hoop en solidariteit voor volgende generaties, een getuigenis van wat mogelijk is als mensen versterkt worden in hun eigenwaarde, of ze nu arm, analfabeet, of migrant zijn.