Zuster van Don Bosco Carina Aerts is kinderen nabij in het internaat in Wijnegem.
150 jaar zusters Don Bosco ~ Carina Aerts: 'Gewoon gelukkig'
Carina Aerts • Als ik denk aan Mornese, het dorpje waar Maria Mazzarello leefde, dan komen twee begrippen onmiddellijk in me op: ‘samen’ en ‘eenvoud’. Ze staan in schril contrast met wat onze maatschappij voorhoudt in deze tijd.
In Mornese werd er gewerkt, gebeden en geleefd met zusters, kinderen en jongeren samen. Het is iets wat ik zelf ook belangrijk vind en mag ervaren in onze huizen. Ik mocht een aantal jaren werken in CKG Don Bosco in Kortrijk. Zusters, opvoedsters, personeel, kinderen ... we leefden en werkten allemaal samen onder hetzelfde dak. Zelfs op oudjaarsavond brachten we de kleine kinderen mee aan de feesttafel in de gemeenschap.
Aan de tafel in Mensa, een vluchthuis voor vrouwen in Brugge, deelden we lief en leed met de vrouwen en hun kinderen.
Ik mocht moeders bijstaan als ze alleen gingen bevallen, maar ook als het einde van hun leven naderde. Samen doorspartelden we diepe waters.
Nu delen ik in de internaatsgemeenschap in Wijnegem het leven met schipperskinderen. Met mijn medezusters en het hele team maken we samen een thuis voor hen in de week, terwijl mama en papa werken op het schip en onderweg zijn.
En dan is er het tweede begrip: eenvoud. In haar brieven aan haar zusters schreef Maria Mazzarello geen hoogdravende theologie. Neen, de thema’s waarover ze schreef, waren blijdschap, gelukkig zijn, moed houden, bidden voor mekaar.
Ik mag getuigen dat ons leven in gemeenschap hier in Wijnegem eenvoudig gelukkig maakt.
Op vrijdagavond herschikken we de leefgroep en wordt het onze living voor ’t weekend. We maken dan meer tijd voor mekaar, ook voor Hem om wie het in ons leven te doen is. Jonge mensen zou ik willen toewensen dat ze ergens een plek vinden waar ze samen ervaringen kunnen opdoen die hen groot maken in alle eenvoud.
Morgen in de reeks ‘150 jaar zusters van Don Bosco’: zuster Katelijn Vandekerckhove.