4 reacties op erkenning lgbtq: ‘Geen tweederangschristen meer’

#1 Godsdienstleerkracht Liesbeth Last: ‘Geen tweederangschristen meer’

Liesbeth Last • Al sinds ik kan lezen, vertoef ik in de kerk en theologische milieus en hunker ik er naar om als gelovige me thuis te voelen in een gelovige gemeenschap. Maar als opgroeiende puber merkte ik dat de parochiedeur zich meer en meer voor mij sloot, vooral onder aartsbisschop Léonard.

Tegenover lgbtq+ vrienden moest ik verdedigen waarom ik katholiek bleef, terwijl ik me in het instituut katholieke kerk niet welkom voelde. Niemandsland.

Op een dag besloot ik niet meer naar plekken te gaan waar ik enkel in theorie lesbisch mag zijn. Dit nam mijn geloof niet weg. Ik ging er zelfs dieper mee aan de slag, want de homofobe ideeën staan in contrast met de onvoorwaardelijke liefde van God. Dat is ook het vertrouwen dat de faculteit theologie aan de KU Leuven me gaf.

De zenuwachtigheid van de Kerk rond homoseksualiteit merkte ik vooral toen we onze kinderen wilden dopen en toen onze zoon vorig jaar zijn eerste communie deed. De kerk waar we eucharistie vierden, voelde voor mij niet inclusief aan. In de voorbede die ik mocht voorlezen, voegde ik 2 s’en toe: we baden voor gezinnen met mama’s en papa’s. 

Bij de parochiepriester viel dat niet in goede aarde. Toen ik de vragen van mijn zoon hierover probeerde te beantwoorden, voelde ik hoe mijn uitleg van hem een tweederangschristen maakte. Waarom zou ik mijn communie dan eigenlijk nog doen?, vroeg hij zich af. Auw.

De oprichting van het aanspreekpunt voor Homoseksualiteit en geloof raakt me opnieuw diep.

Enig punt van kritiek: het is laat. Maar laten we dit goed doen want dit is belangrijk voor velen onder ons.

Ik geef godsdienst en kom pas (na 16 jaar lesgeven) sinds 2 jaar uit de kast in al mijn klassen. Ik kreeg vertrouwen om dit te doen na de uitspraak van Bonny (Boos en Beschaamd, 21 maart 2021). Alsof eindelijk iemand tegen me zei: Jij mag er wél zijn binnen de Kerk. Ik heb toen beslist om de liefde voor mijn vrouw niet langer te verbergen maar ze openlijk te erkennen.

De weg die wij al hebben afgelegd en nog zullen afleggen maakt me tot wie ik ben: geen tweederangschristen maar 'the real deal'.

Nu kennen mijn leerlingen ook iemand die lesbisch is. Contact heeft een grote invloed op vooroordelen in positieve zin, dat is dé les die ik zelf ook elke dag leer van mijn leerlingen. Ze zien dat een mens meer is dan enkel zijn geaardheid.

Ik hoop vurig dat het aanspreekpunt de kerk inclusiever zal maken en mensen zal ondersteunen die zich al jarenlang inzetten om te laten zien dat liefde, liefde is.

#2 Cardioloog Tom Herbots: ‘Hoop dat iedereen zich nu mag thuis voelen in kerk’

Tom Herbots • Ik heb het gevoel dat ik eindelijk als volwaardige mens word beschouwd in de kerk, ook op vlak van relatie. Zelf ben ik in 2014 getrouwd, ook met een dienst in de kerk. Die werd uitgevoerd door twee priesters (een Nederlandstalige en een Franstalige, omdat mijn man Fransman is). Het was een heel mooie viering, die veel van mijn vrienden deed zeggen: Als het zo kan, misschien heb ik de kerk dan toch te vroeg de rug toegekeerd.

We hoeven niet langer binnen langs de zijdeur. De hoofdingang staat voor ons open.

Onze vragen worden niet langer weggewuifd, maar onthaald bij het aanspreekpunt. Onderschat het belang daar niet van. Jongeren staan door de vele gebroken gezinnen misschien nog meer dan vroeger vaak alleen met al hun vragen over het leven. Ze weten nu dat ze op z’n minst bij de kerk terechtkunnen. Ik hoop dan ook dat veel jongeren zich opnieuw thuis zouden mogen voelen in de kerk.

#3 Jeroen Vinckier: ‘Dit voelt als de dag van mijn eerste communie’

In het Journaal Laat was Jeroen Vinckier te gast, een jonge gelovige homo en in 2020 Mister Gay Belgium. Voor hem voelt de erkenning van lgbtq+ door de Vlaamse bisschoppen als de dag van zijn eerste communie: Het is gewoon een heel feestelijke dag. Eindelijk kan ik weer echt deelnemen aan het sacrament. 

Of de erkenning niet te laat komt? 'Ik ben gewoon blij dat het vandaag eindelijk de dag is.'

Bekijk de uitzending.

#4 Peter Vanderkrieken, schepen in Lommel: ‘Ongelooflijk goed nieuws’

Ik ben fier een deel te zijn van de Kerk in Vlaanderen, reageert Peter Vanderkrieken, schepen in Lommel in Het Belang van Limburg. Dat de bisschoppen deze tekst goedkeurden, is ongelofelijk goed nieuws. Dat het nog geen huwelijk is, dat kan ik begrijpen. Maar een priester kan nu de relatie tussen twee mensen van hetzelfde geslacht zegenen, zonder dat hij met de vinger gewezen kan worden.

Zelf trouwde de politicus en algemeen directeur van de Lommelse basisscholen in 2003, zodra de Belgische wet het toeliet. Er was toen ook een dienst in een kerk, maar niet door een priester en zonder instemming van hogerhand. Nu deze nieuwe tekst er is, zullen mijn man Koen en ik misschien overwegen om onze geloftes te hernieuwen, zegt Vanderkrieken. Toen kregen we de zegen van de aanwezigen, nu zouden we een échte zegen kunnen krijgen.