7 Bijbelse vragen aan Mustafa Kör: ‘Het leven is geen QR-code’

In zijn roman De lammeren beschreef Mustafa Kör op magistrale wijze zijn eigen levensgeschiedenis. Geboren in het Turkse Konya, thuishaven van de middeleeuwse mysticus Rumi, groeide Kör op in een mijnwerkersfamilie in Limburg. Door een auto-ongeluk raakte hij verlamd en belandde hij in een rolstoel. Die dramatische breuk in zijn jonge leven leidde tot iets positiefs: de ontdekking en ontwikkeling van zijn schrijftalent. In 2022 volgde hij Carl Norac op als Dichter des Vaderlands voor een periode van twee jaar.

#1 Wat is jouw naam?

Mustafa Kör • Mijn naam betekent letterlijk ‘de uitverkorene’. De hamvraag blijft natuurlijk waarvoor ik dan wel uitverkoren zou zijn? Heel tragisch zou je daar mijn handicap kunnen bijhalen. Daardoor ben ik beginnen te schrijven. Je zou er voor minder een lot of roeping in zien.

#2 Waar zie je echte naastenliefde?

Hoezeer de mens ook wreed en opportunistisch kan zijn, hij kan ook boven zichzelf uitstijgen. Zoals bij grote tragedies. Ik heb vrienden die tot op vandaag nog wekelijks naar de overstromingsgebieden rond Pepinster trekken om gestaag de regio terug op te bouwen, met de beperkte middelen die ze hebben. Dergelijke naastenliefde houdt de wereld recht. 

#3 Waarom twijfel je?

We zouden de twijfel meer moeten koesteren. Want het uitblijven van twijfel leidt tot tirannie. Twijfel is oermenselijk, het is als een stroom die een landschap vormt. De twijfel schaaft, wikt en weegt, en vormt je uiteindelijk. Het kan niet dat we steeds pasklare antwoorden hebben, gedecideerd handelen of sterke keuzes maken.

Het leven is geen QR-code die we maar moeten scannen. 

Het is juist slordig, met hoogtes en laagtes. De mens doet maar wat, en al doende leert hij. 

#4 Wie of wat zoek je?

Stilte en wijsheid. Meer dan ooit in tijden van polarisering, de ratrace, eenheidsworst, social media met al zijn uitwassen. Je zou kunnen zeggen dat ik naar poëzie op zoek ben, want als er een domein is dat verstilt, doet bezinnen en schoonheid uitdraagt, is het poëzie. In se zoeken we allemaal naar poëzie.

#5 Waarvoor zou jij je leven geven?

Ik zou mijn ziel verkopen aan eender wie, voor het heil van mijn twee kinderen. Wat moet ik anders met al die pokemon kaarten?

#6 Waarom begrijp je Me niet?

Omdat iedereen een mening heeft en die te pas en onpas denkt te moeten verkondigen. De onnoemelijke “flow” aan meningen, posts, beelden en geluiden op tal van platformen lijkt ons vrijheid te geven, maar niets is minder waar.

Het is de postmodern Babel, iedereen roept wat uit zijn bubbel.

We zijn nog nooit eerder zo veel gemanipuleerd. Het zijn algoritmes van een onverzadigbaar monster, van industrieën die ons willen sturen of doen consumeren. 

#7 Waarvoor ben je bang?

Voor een samenleving die met alle wetten en regels die ze hebben uitgevonden, ook zijn ziel verloochent en cynisch is geworden. We moeten onze essentie niet kwijtraken: humaan en ethisch correct handelen. Anders raken we van koers of erger nog, zijn we verloren.