7 Bijbelse vragen aan Vera Dua: ‘Hoe dom zijn we eigenlijk bezig?

Vera Dua stapte in 2011 uit de politiek, maar de thema’s klimaat, natuur en milieu liggen haar nog altijd nauw aan het hart. Als bio-ingenieur is ze verbonden aan het Centrum voor Duurzame Ontwikkeling van de Universiteit Gent. En tot voor kort was ze voorzitster van de Bond Beter Leefmilieu. 

#1 Wat is jouw naam?

Vera Dua • Ik heb een korte naam en ik ben daar best tevreden mee. Ik ben niet groot, dus een compacte naam vind ik wel bij mij passen. Blijkbaar stammen de Dua’s af van een Franse huurling genaamd Duhaut, die hier kwam vechten en uiteindelijk in onze contreien bleef hangen. Zijn naam werd in de 17de eeuw verkeerd genoteerd in het bevolkingsregister.

Er zijn in onze familie veel vrouwen, dus via onze tak zal de naam Dua niet meer verder gezet worden, spijtig!

#2 Waarover maak je je zorgen?

Ik maak mij enorme zorgen over de klimaatcrisis en over de teloorgang van de natuur. Eigenlijk weten we allemaal dat de gevolgen enorm zullen zijn: hogere temperaturen, grilliger weer, wateroverlast, verdroging, mislukte oogsten. En het gaat allemaal veel sneller dan wat wetenschappers voorspeld hebben. De gevolgen zijn nu al merkbaar bij ons, er zijn meer hittegolven en meer wateroverlast met als triest hoogtepunt de waterramp in Wallonië, waarbij 39 mensen om het leven kwamen.

Ik maak me vooral zorgen over de toekomst van mijn kleinkinderen.

In wat voor wereld zullen zij hun leven uitbouwen? Ik lig daar letterlijk wakker van.

#3 Waar is je geloof?

Ik heb zoals de meesten van mijn leeftijd een katholieke opvoeding gekregen en de christelijke waarden vormen het fundament van mijn opvoeding. Maar ik ben niet echt gelovig in de klassieke betekenis van het woord: een ‘God’ die alles van hierboven bekijkt en beoordeelt, dat spreekt mij niet zo aan. Maar ik geloof wel dat mensen ergens een basisgevoel hebben van solidariteit, dat er dus in velen een dosis goedheid aanwezig is.

Misschien ben ik daar wat te optimistisch of naïef in, want als je de huidige wereldorde bekijkt, dan vraag je je af waar dat universele mededogen naartoe is? Ik stel ook vast dat de hardheid in onze samenleving sterk is toegenomen.

Ik ben mijn geloof in de intrinsieke goedheid van de mens zeker niet kwijt, maar dit geloof wordt wel serieus op de proef gesteld de laatste tijd.

#4 Wat heeft een mens eraan de hele wereld te winnen als hij het leven erbij inschiet?

Dit zijn wijze woorden die wel zeer actueel zijn… Gans ons economisch systeem is erop gericht zoveel mogelijk winst te maken door zoveel mogelijk te produceren en te consumeren. We reizen de wereld rond en kopen ons te pletter. En die mallemolen draait maar door, terwijl de natuur wegkwijnt en de aarde aan het koken is. Tja, hoe dom zijn we bezig?

#5 Wat zie je?

Klimaatcrisis, biodiversiteitscrisis, oorlog in Oekraïne, de toenemende armoede wereldwijd; het zijn immense problemen die op ons afkomen.

Ik zie een wereld in crisis met uitdagingen die soms ons petje te boven gaan.

Maar ik zie ook zoveel mooie initiatieven van onderuit: buren die samen een wijk mooier maken, burgers die zich inzetten voor vluchtelingen en kansarmen, boeren die het helemaal anders willen doen zonder gif en met respect voor de natuur, mensen die minder belang hechten aan het hebben en kopen van allerlei spullen en kiezen voor ruilen, delen en geven. En dat maakt mij hoopvol, zij tonen dat het anders en beter kan…

#6 Om welke dingen huil je?

Ik kan enorm triestig worden als ik de verhalen hoor van de vele vluchtelingen die hier een betere toekomst komen zoeken en dikwijls behandeld worden als uitschot. Velen dragen een zware rugzak vol ellende mee, niemand gaat op de vlucht voor zijn plezier.

Ik besef ook wel dat we hier niet de ganse wereld kunnen opvangen, maar als ik de beelden zie van angstige kinderen, ontredderde moeders, tieners die helemaal alleen in uitermate gevaarlijke omstandigheden van de andere kant van de wereld naar hier komen, dan krijg ik de tranen in mijn ogen.

#7 Waarover praat je veel?

Ik ben actief bij de Grootouders voor het Klimaat en het doet erg veel deugd om met leeftijdsgenoten te praten over wat we, in de tijd die ons rest, nog kunnen doen om de wereld beter te maken voor wie na ons komen.

Wij zijn de generatie die op enkele decennia tijd veel welstand heeft verworven, maar we zijn ook samen verantwoordelijk voor de gevolgen van die rijkdom.

Het is nog niet te laat om in actie te komen en die ‘schuld’ een stukje af te lossen. Gaan we betogen? Gaan we ons vastlijmen aan het asfalt? Een petitie tekenen? Kwaad worden? Of blijven we moedeloos in onze zetel zitten? Het zijn dikwijls geanimeerde gesprekken.