In evenwicht

”Een van de eerste grote uitdagingen in ons leven is het vinden van het juiste evenwicht. Dat blijkt al een aartsmoeilijke klus wanneer we leren lopen. Kijk maar eens naar de gezichtjes van kleine dreumesen die hun eerste stapjes zetten. Je eigen lichaam op twee voeten rechtop houden, wat een inspanning. En wat een sensatie als het lukt. Een nieuwe wereld gaat open. Enkele jaren later doen we de oefening nog eens over, deze keer op een fiets. Blijven trappen is de opdracht. Af en toe kennismaken met het harde asfalt is onvermijdelijk. Evenwicht krijg je niet zomaar cadeau in het leven.
Zou in die prille prestaties de oorzaak schuilen van onze levenslange zoektocht naar evenwicht? We houden zo van een leven in balans. Een mooi evenwicht tussen werk en privé, een evenwichtig huwelijk, een evenwichtig voedingspatroon. Raken we uit balans, dan loopt ons leven scheef. Dan zoeken we naar een nieuw evenwicht. Als tweebenig wezen houden we graag alles in het juiste evenwicht.
Daarover gaat dit bijzondere nummer van Kerk & leven. We tonen u graag welke evenwichten mensen nastreven en bewaren in het leven, maar ook welke evenwichtspunten al eens kunnen verschuiven.
Neem nu het artikel op onze Voorgrond, over het nieuwe evenwicht in de wereldkerk. Na twaalf eeuwen Europese pausen kregen we met Franciscus een kerkvorst uit een ander werelddeel. Dat is geen toeval. De tijd dat enkel Europa de kerkelijke lakens uitdeelde, loopt ten einde. Terwijl de Kerk hier een minder succesvolle periode kent, groeit en bloeit het geloof op andere continenten. We denken dan spontaan aan Afrika en Latijns-Amerika, maar misschien is Azië wel het opmerkelijkste groeigebied. Hoe dan ook zal de verschuiving van het zwaartepunt ook voor ons gevolgen hebben.
In eigen land ontstaat net zo goed een nieuwe situatie. Traditioneel was de meerderheid van de Vlamingen katholiek. Via pacten en wetten werd een zorgvuldig [node:field_streamers:0] evenwicht met de vrijzinnigen gecreëerd en verankerd. Dat ging niet altijd van harte, maar het werkte. Vandaag menen veel vrijzinnigen dat ze het pleit hebben gewonnen, dat religie hier op sterven na dood is. Wat een misvatting. Religie is sterker aanwezig dan ooit, maar de manier waarop is ingrijpend veranderd. De religieuze kaart van Vlaanderen is diverser geworden, onder meer door migratie. De meeste migranten zijn overigens geen moslims, zoals we vaak denken, maar christenen van zeer divers pluimage. Dat bevestigt ook Hilde Van den Eynde in onze Klapstoel. De echte uitdaging is een nieuw evenwicht te vinden in dat lappendeken van levensbeschouwelijke overtuigingen. Ook het Dossier sluit daar naadloos bij aan.
Onze Kerk zoekt trouwens nog andere evenwichten. Veel Vlamingen hebben nog een band met de Kerk en het christelijke geloof, maar vullen die losser en persoonlijker in. Het ene moment kiezen ze voor katholieke sacramenten, het andere moment gaan ze hun eigen weg. Dat maakt dat de Kerk moeilijk vat krijgt op die mensen, maar misschien is het juist dat wat we moeten leren loslaten?
Een evenwicht dat we absoluut moeten vinden is dat tussen vrouwen en mannen in de Kerk. Lees maar eens het verslag van ons boeiende Kerk & leven-debat op de Boekenbeurs. Die balans wordt cruciaal voor de toekomst van de Kerk.
En hoe zit het in ons persoonlijke leven? Ook dat is één grote zoektocht naar allerhande evenwichten. Leven in balans, geloven in balans. We willen het zo graag en het lukt ons zo moeilijk. We willen te veel in één mensenleven proppen. Liefst alles tegelijk. Dan dreigen we finaal ons evenwicht te verliezen. Ach, af en toe eens vallen kan geen kwaad. Dan doen we gewoon zoals die kleuter op zijn fietsje, opstaan en opnieuw proberen. Een leven dat helemaal in evenwicht is, zou dat niet gewoon saai zijn?”