Herman (60) gaat straks voor de 42ste keer naar Lourdes

Diaken Herman Stroobandt (60) van de parochie Beveren/Zwijndrecht trok al meer dan veertig keer op bedevaart naar Lourdes. Hij deed dat telkens met de dienst bedevaarten van het bisdom Gent, al nam hij in de loop der jaren diverse rollen op zich. Sinds zijn diakenwijding noemt hij de Lourdesbedevaart zijn jaarlijkse retraite. Komende zomer gaat hij voor de 42e keer mee. Hij blikt terug en vooruit.
 

Wat kun je ons nog vertellen over jouw allereerste Lourdesbedevaart?

Herman Stroobandt • Dat was een geschenk van mijn grootmoeder in 1975, voor mijn vormsel. Vanuit Zwijndrecht trokken we met een tiental vormelingen mee met de diocesane bedevaart.

Ik herinner me dat ik me toen nogal stoorde aan de winkelravage in Lourdes.

Datzelfde jaar was ik in Fatima en daar was het allemaal niet zo commercieel. Toch raakte Lourdes me op een bijzondere manier. We sprongen met die groep vormelingen bij in het ziekenvervoer, een intense beleving. Zo bleef ik gedurende veertig jaar in contact met Antoinette, die door polio verlamd raakte en ieder jaar meeging met de diocesane Lourdesbedevaart. Diezelfde groep vormelingen bleef meegaan tot in 1985. Daarna verwaterde het contact omdat we allen gingen studeren, trouwen en het leger in moesten. Maar later dit jaar zien we elkaar voor het eerst allemaal terug, voor de gelegenheid in Oostakker. Naar die ontmoeting ben ik erg benieuwd. Sommigen onder hen heb ik al die tijd niet meer gezien.

Sindsdien beleefde je Lourdes al in diverse hoedanigheden. Welke stak er bovenuit?

‘Ik denk spontaan aan twee opeenvolgende bedevaarten, die van 1986 en van 1987. Ik volbracht toen mijn dienstplicht en mocht mee naar Lourdes, een unieke kans. Die militaire Lourdesbedevaart – die nog steeds bestaat – is een uniek gebeuren. Het viel me op dat, ondanks de uniformen, iedereen vrede uitstraalde. Daar in dat wereldbekende Maria-bedevaartsoord voelden we ons meer dan ooit doordrongen van de vredesgedachte.

Stel het je voor: militairen in uniform uit alle landen van Europa stappen daar samen vreedzaam door Lourdes.

Een jaar later leerde ik mijn vrouw kennen, op dezelfde plek. We kwamen allebei uit Zwijndrecht maar kenden elkaar nog niet. Enkele jaren later zijn we getrouwd en dat zijn we 32 jaar later nog steeds.

Wat is de invloed van Lourdes op jouw werk als diaken?

‘Ons huwelijk bleef helaas kinderloos, maar een priester zei me ooit dat onze vruchtbaarheid zich op andere vlakken bevindt.

Toen had ik daar niet veel aan, maar intussen begrijp ik het beter.

Ik koesterde altijd al veel devotie voor Maria, onze Hemelse Moeder. Voor mij is ze de vrouw bij uitstek. In de Kerk wordt ze naar mijn aanvoelen te veel naar de achtergrond verdrongen. Ik hoop dat dat zal veranderen, en dat vrouwen bijvoorbeeld ook diaken kunnen worden. Mijn devotie voor Maria vertaalt zich ook in de fascinatie voor Bernadette Soubirous.’

Je gaat dit jaar ook weer mee met de diocesane bedevaart. Het lijkt wel routine. Waar kijk je dit jaar naar uit?

‘Routine is het zeker niet — dan zou ik er immers mee stoppen. Ik noem het mijn stukje stilteretraite. Het is ieder jaar opnieuw een manier om mijn batterijen op te laden. In het bijzonder kijk ik dit jaar uit naar de deelname van twaalf nieuwe mensen uit onze parochie. Bij hen een vormeling wiens grootmoeder de deelname aan de Lourdesbedevaart als cadeau gaf. Erg herkenbaar voor mij dus, aangezien het destijds ook zo begon voor mij.

Telkens weer ben ik geraakt door die plek.

De kaarsjesprocessie bijvoorbeeld,  met tienduizenden, iedereen met zo’n flambeeuw in de hand en liederen zingend, dat raakt je telkens weer. Ik hoop dat ik dat nog lang zal mogen aanschouwen.’

Hoe ziet je jouw rol tijdens de bedevaart?

‘Ik ben hotelverantwoordelijke en help mee met de vieringen en de gesprekken. Ook bij de nieuwe kruisweg, waar de zieken aan deelnemen, kan ik mijn steentje bijdragen. En ik krijg de kans om te delen in de spiritualiteit van Bernadette Soubirous. Er is in Lourdes een museum over Bernadette waar op een maquette het verhaal van de sprokkeltochten staat uitgebeeld. Het was immers tijdens het houtsprokkelen in de omliggende bossen dat ze Onze-Lieve-Vrouw ontmoette. Er is ook een film over Bernadette, maar ik vind de maquette veelzeggender. Anderzijds is er ook de musical Bernadette, die veel overtuigender dan de film de route van Bernadette evoceert.’

Wat wenst je de deelnemers aan de Lourdesbedevaart toe?

‘Een vruchtbare bedevaart. Dat ze het kruis dat elkeen van ons met zich meedraagt, aan Maria kunnen opdragen.’

• Lees meer over de bedevaarten van bisdom Gent op deze website.