Lieve Blancquaert: ‘Twijfel is soms een plaag maar ook een zegen’

Vorige week las je de 7 Bijbelse vragen van Annemie Struyf. Vandaag is het de beurt aan boezemvriendin Lieve Blancquaert. De fotografe is gefascineerd door culturen en trekt de wereld rond om mensen te ontmoeten en het verhaal achter rituelen en rollenpatronen te ontdekken.

#1 Wat zie je?

Lieve Blancquaert • Ik zie vluchtelingen op straat slapen in een koude Belgische winter. Waar is de solidariteit gebleven in de eerste maanden van de oorlog in Oekraïne? Toen waren we met veel mensen bereid om vluchtelingen in huis te nemen.

In Groenland leerde ik dat grond nooit een eigendom kan zijn.

Dus die vele vierkante meters waarop we wonen, zijn eigenlijk niet de onze. Waarom delen we ze dan niet met wie niets heeft? Ook ik doe dat niet, maar die vraag houdt me bezig. Ik stel me dan ook grote vragen bij het kapitalistisch systeem dat de ongelijkheid blijft vergroten.

#2 Waarom twijfel je?

Hoe ouder ik word, hoe meer ik besef dat ik zelden gelijk heb. Ik word vaak geplaagd door twijfel, die me afremt om beslissingen te nemen. Maar tegelijk omarm ik de twijfel, want hij behoedt me voor te snelle oordelen en foute keuzes. De twijfel maakt dat ik me openstel voor andere mogelijkheden en zienswijzen, en dat brengt me weer verder.

Neem nu kindhuwelijken. Dat kun je totaal niet aanvaarden, maar je kan wel proberen te begrijpen waar het vandaan komt. En dan zie je dat een vader die zijn dochter uithuwelijkt, misschien toch het beste wil voor zijn kind en het graag ziet, maar dat de groepsdruk en de traditie keihard zijn.

#3 Wat maakt jou boos?

Ik heb een kort lontje, maar de brand is meestal snel geblust. Door te zeggen wat er op mijn lever ligt, ben ik het kwijt. Anders is het gesteld met de grote boosheid; de boosheid over onrecht. Onlangs zag ik de film Cow, een fantastische documentaire waarin Andrea Arnold vier jaar lang het leven van een koe volgt en toont hoe ze letterlijk en figuurlijk uitgemolken wordt. Een prachtige film, maar die me erg boos maakte over hoe de mens zich boven het dier stelt.

Als dieren ooit wraak kunnen nemen voor wat we hen aandoen, dan zal het onze beste dag niet zijn.

Sinds die film drink ik geen melk meer.

#4 Waar is je geloof?

Ik geloof niet in een God, maar begrijp wel dat veel mensen geloof nodig hebben. Zelf voel ik er ook soms de nood aan: de kracht van de groep, de troost. Geloof helpt je de dood een plaats te geven. Anders is er enkel het totale verdwijnen. Maar elk instituut is geneigd tot machtsmisbruik en dat wekt bij mij dan weer woede op. 

Als niet-gelovige vind ik troost in vriendschap en bij familie.

Maar wat als je helemaal alleen bent? Dan kan geloof je toch een warme groep bieden.

#5 Denk je dat Ik vrede op aarde ben komen brengen?

Duidelijk niet … De wereld kent geen vrede en ik denk ook niet dat we ooit allemaal in vrede zullen leven.

Je kan natuurlijk wel zorgen dat je tenminste in kleine kring in vrede leeft met elkaar. Dagelijks kunnen er 1000 redenen zijn om boel te maken, maar evenveel om dat niet te doen.

#6 Waar zou jij je leven voor geven?

Voor mijn kinderen. Die komen op de eerste plaats, zelf nog voor Nic (Balthazar, haar partner, ndr.) We hebben een dochter en een zoon. Ze wonen niet meer thuis, maar bij een spreekwoordelijke brand zou ik hen eerst redden.

Mijn fotoarchief? Als er nog tijd over is, haal ik het ook uit de brand, maar dat is echt niet mijn eerste gedachte. Ik geloof niet dat het op termijn zo belangrijk is. De waarde van het verhaal erachter is voor mij eigenlijk veel belangrijker.

#7 Waar zie je echte naastenliefde?

Dan denk ik allereerst aan mantelzorgers, mensen die heel hun leven in dienst stellen van de zorg voor een geliefde. Het is een heel onderschatte groep; ze worden zo hard vergeten!

We zouden mantelzorgers als maatschappij veel meer waardering moeten tonen.

Ik denk hierbij ook aan mijn zus, die zo goed voor onze moeder zorgt. Moeke is negentig en nog goed te been, maar ze heeft toch stilaan meer zorg nodig. Ik zou dat nooit kunnen zoals mijn zus dat doet, dus hierbij nog eens, zus: dank je wel voor je ongelooflijke inzet!