Religieuzen, jullie zijn bomen langs een rivier in de woestijn

Beste broeders en zusters,

[...] Paus Franciscus zei: Zoveel vrienden en tijdgenoten, al leven zij in grote materiële welvaart, lijden aan geestelijke armoede, aan eenzaamheid en stille wanhoop. Voor hen is God van het toneel verdwenen. Over de hele wereld lijkt zich een geestelijke woestijn te verbreiden.

Dit is voelbaar in onze gemeenschappen. Zij worden kleiner, maar in sommige gevallen ook meer verscheiden door de aanwezigheid van buitenlandse broeders en zusters. Zo worden de religieuze gemeenschappen steeds meer een afspiegeling van de ruimere Kerk in ons land. Er zijn ook congregaties die voortleven in andere landen en werelddelen. Hier en daar zijn er geassocieerde leken, derde-ordelingen en anderen, die delen in de geestelijke rijkdom van onze levenswijze.

We leven dan wel in een geestelijke woestijn, maar toch mogen we de hoop niet opgeven.

Daarbij kunnen we een voorbeeld nemen aan de eerste christenen, die hoopvol gestemd bleven niettegenstaande uitsluiting en vervolging.

Eerste christenen en het visioen van Ezechiël

De verrezen Heer laat de zijnen niet in de steek. Dit was de ervaring van de eerste christenen. Zij waren ontvankelijk voor de werking van de heilige Geest en zagen de toekomst met vertrouwen tegemoet, want zij geloofden dat deze wereld eenmaal vernieuwd zal worden, geheel en al, door God. [...] Zij lieten zich onder andere leiden door het visioen over de nieuwe tempel, in het boek Ezechiël (47,1-12). Gedeporteerd naar Babylonië, wil Ezechiël zijn volksgenoten hoop inspreken.

De profeet ziet van onder de drempel van die tempel water opwellen, dat naar de Jordaanvallei stroomt.

Het wordt een heuse rivier, die uitmondt in de Dode Zee en verandert in een groot visrijk meer. Overal waar deze rivier stroomt, komt er leven. Zo groeien aan beide oevers van de rivier allerlei bomen die elke maand vrucht dragen!

Aards paradijs vervuld in Jezus

Dit visioen herinnert aan het aardse paradijs, het is echter een visioen dat in vervulling gegaan is met de kruisdood en verrijzenis van Jezus. Had Hij niet gezegd, verwijzend naar zijn verrijzenis: Breekt deze tempel af en in drie dagen zal Ik hem doen herrijzen (Johannes 2,19)?

Jezus, gestorven en verrezen, is de nieuwe tempel, waaruit het water opwelt dat leven geeft en dat een rivier wordt.

De evangelist merkt op dat er uit Jezus’ zijde water vloeide, toen Hij - na zijn kruisdood - met een lans werd doorstoken (Johannes 19,34). In dat water, maar ook in het water dat opwelt van onder de drempel van de tempel en dat een rivier wordt, in het visioen van Ezechiël, herkennen we de heilige Geest.

Heilige Geest, rivier met levenswater

De rivier met levengevend water is een van de mooiste beelden van de heilige Geest. We vinden het terug in het visioen over het nieuwe Jeruzalem in de Apokalyps, het laatste Bijbelboek. Een engel toont de ziener de rivier met het water des levens, helder als kristal, die ontwelde aan de troon van God en van het Lam. Dit Lam is de gestorven en verrezen Christus. De rivier liep midden door de straat van de Stad en op haar oevers, aan weerszijden, stond het geboomte des levens dat twaalfmaal vrucht draagt, elke maand eens; en zijn loof brengt de volken genezing (Apokalyps 22,1-2).

Dergelijke beelden en visioenen voeden onze hoop. God laat ons niet in de steek.

Zijn Zoon - gestorven en verrezen - schenkt ons zijn leven-gevende Geest en uiteindelijk zal de wereld geheel en al vernieuwd worden. De ziener noemt dit het nieuwe Jeruzalem, waarvan het Lam het middelpunt is. Dit aspect van de christelijke hoop is voor ons, religieuzen, van wezenlijk belang. Volgens het Tweede Vaticaans Concilie is het religieuze leven de aankondiging van de toekomstige verrijzenis en de heerlijkheid van het hemels koninkrijk. Religieuzen geloven en weten dat de toekomst in Gods handen ligt.

Profetische taak voor religieuzen

Ongeacht onze leeftijd of onze gezondheidstoestand, als religieuzen hebben wij een profetische taak te vervullen.

Door onze levensvreugde, nabijheid, geduld, inzet én gebed, moeten wij onze medemensen verkwikken met het water van Gods Geest, het water dat uit Jezus’ geopende zijde vloeit, het water dat onze diepste dorst lest: de dorst naar God.

Mogen deze visioenen ons meer ontvankelijk maken voor de heilige Geest en zijn heilzame werking! Mogen onze gemeenschappen - zoals het geboomte des levens - plaatsen zijn waar de heilige Geest kan werken, plaatsen van hoop en leven, plaatsen op de oevers van de rivier met het water des levens! En laten wij de toekomst met vertrouwen tegemoet zien. Ja, het visioen (...) hijgt naar zijn vervulling: het vertelt geen leugen. Al blijft het ook uit, geef het wachten niet op, want komen doet het beslist en het komt niet te laat (Habakuk 2,3).

Op 2 februari vieren we het feest van de Opdracht van de Heer in de tempel, de Dag van het Godgewijde Leven. Een genadevolle feestdag toegewenst!

Namens de leden van de raad van bestuur van de Unie van Religieuzen in Vlaanderen (URV), abt Frederic Testaert o.praem., voorzitter

Lees de volledige brief op de website van URV.